هوش مصنوعی: هر لحظه از صحبت‌هایت درد و رنجی به من می‌رسد، مثل اینکه هر دم از آن گل، خارهایی به من می‌زند.

هوش مصنوعی: می‌توانم ضعف جسمانی‌ام را از رقیب پنهان کنم، به شرطی که هر بار ناله و فریاد من آشکار نشود.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر تنهایی خودشان بسیار ناراحت و غمگین هستند، اما نتوانسته‌اند کسی را پیدا کنند که در این غم به آنها کمک کند و مرا یاری کند.

هوش مصنوعی: در محیط دوستی و عشق، جایی برای آزادگان نیست. من در بند هستم و نباید به جز درد و رنجی که در آن هستم، به چیزی دیگر فکر کنم.

هوش مصنوعی: ای شمع، تو در حضور محبوب می‌سوزی و به خاطر او روشنایی می‌بخشی. من هم از تو یاد گرفتم که چگونه در این بزم و جمع، درخشان و پرتکاپو باشم.

هوش مصنوعی: هرجا که به زمین افتاده‌ام، گویی فرشی برایم نیفتاده است. بر روی این زمین فقط سایه‌ای از غصه و دلتنگی‌ام وجود دارد.

هوش مصنوعی: چرخ زمان به من توجه دارد و به همین دلیل هر لحظه من را به چهره زیبای محبوبم گرفتار می‌کند.