هوش مصنوعی: اگر در دل خود برای غم سفر داری، دوست را طلب کن و جامی به رنگ سحر و غروب بگیر که او رفیقی است دلسوز.

هوش مصنوعی: به خاطر اندکی از سردرگمی و ناامیدی که دارم، پرچم امیدم پایین آمده است. امید دارم که راهی پیدا شود که به من کمک کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در ساحل آرامش نشسته‌ای، دست ما را بگیر که ما در دل طوفان اشک‌هایمان غرق شده‌ایم.

هوش مصنوعی: مسیر رسیدن به هدف تنها برای کسی هموار است که از خود گذشتگی کند. هر کسی که آرزوی دسترسی به خواسته‌اش را دارد، باید بداند که جز این راهی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در عشق معشوقان، جز اشک و اندوه چیزی به دست نمی‌آوریم و در این دریای عمیق، هیچ چیز ارزشمندی بیش از این نمی‌بینیم.

هوش مصنوعی: ای واعظ! چند بار می‌خواهی بر روی منبر ظاهر شوی و درباره فساد و پستی صحبت کنی در حالی که خودت به حقیقت و عمق این مسائل توجه نکرده‌ای و فقط از روی تقلید حرف می‌زنی؟

هوش مصنوعی: دل پر از درد و رنج من، از خیال چهره محبوبم پر شده است. دست سرنوشت، انگشتری زیبا با نگینی از عقیق به من داده است.