هوش مصنوعی: عجب بی‌رحمی تو بر من که نشان‌دهنده‌ی رحمت خاص توست. وفای تو مانند نگاری است که در دل صداقت من ثبت شده است.

هوش مصنوعی: من همیشه در حال جشن و شادمانی هستم، اما غم تو مرا مست و ناتوان کرده است، به طوری که صدای ناله‌ام به آسمان می‌رسد و چرخ فلک را به رقص درآورده است.

هوش مصنوعی: عشق تو به قدری ویران کننده است که عقل را شرمنده می‌کند. من در دام زلف تو گرفتار شده‌ام و از بندهایی که مرا محدود کرده‌اند، رهایی ندارم.

هوش مصنوعی: کشتن پروانه توسط شمع به این نکته اشاره دارد که تنها نتیجه‌اش این است که نسیم صبحگاهی صدای انتقام را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: بلا و درد و غم، ارزش و قدری به من بخشیده‌اند، زیرا هیچ چیزی در دنیا ارزش واقعی‌اش از ویژگی‌های خاصش فراتر نمی‌رود.

هوش مصنوعی: غم تو در واقع باعث شناخته شدن من شد، زمانی که هنوز هیچ تعریفی از چهره‌ها و صورت‌ها وجود نداشت.

هوش مصنوعی: در مورد عشق و احساسات عمیق آن هرگز با کسی صحبت نکن، چرا که مانند یک غواص در عمق دریا هستی و نباید هیچ صدایی از خود بیرون بیاوری.