هوش مصنوعی: در حضور تو، گل به خاطر شرم خودش، سرش را پایین انداخته و به نوعی نشان می‌دهد که از حضورش در اینجا پشیمان است.

هوش مصنوعی: اگر گل از خار جدا شود، جایگاهش را خواهد داشت. ای گل، در حضور رقیبان بداندیش ننشین.

هوش مصنوعی: در باغ، لباس گل چاک شده و خونین است. ای گل، آیا نیشی بر رگ بلبل زده‌ای؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که مانند غنچه‌ای که با وزش باد باز می‌شود و شکوفا می‌گردد، دل من نیز با کلامی محبت‌آمیز و دلگرم‌کننده روشن می‌شود. اما زمانی که تو با لحن سرد و بی‌احساسی صحبت می‌کنی، آتش دل من شعله‌ورتر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر سینه‌ام را بشکافند، دل من همچون صد تکه‌ی جداشده نمایان می‌شود. پس چرا حال دلم را که زخم‌دار است، فاش کنم؟

هوش مصنوعی: هنگامی که چهره‌ات را نمایان کردی، از لب‌های لعلین‌ات به من عطا کن تا در میان باغ گل، کام دل را برآورم؛ زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند مانند من خوشی و لذت را تجربه کند.

هوش مصنوعی: دل و ایمان من را آن نگاه فریبنده‌ای که بی‌پروا و بی‌اعتناست، به کلی گرفت. وای از بی‌اعتنایی آن کافر بداندیش!