هوش مصنوعی: در حیرتم که چگونه درباره غم عشق تو سخن بگویم. چگونه می‌توانم راز پنهانم را به تو آشکار کنم؟

هوش مصنوعی: از روی درد و عشق به تو، تلاش کردم راهی برای تسکین پیدا کنم، اما نمی‌دانستم که این احساس درونم از نزدیک‌تر، جانم را بیشتر خواهد سوزاند.

هوش مصنوعی: وقتی از نظرم غایب شدی، دل من به شدت شکسته و پر از حسادت شده است. به گونه‌ای که هر تکه از دل من به سمت جایی می‌رود و به گمانم تو را دنبال می‌کند.

هوش مصنوعی: ای خورشید، از شدت غیرت و عشق خودم بسوختم، لطفاً بر من رحم کن و سایه‌سار سرو پایدارم را بر روی خاک نریزد.

هوش مصنوعی: دوست من به جای رقیب، عزیزش را به سگی تشبیه کرده که در دلش آتش حسادت می‌سوزد؛ آتشی که استخوان و وجودش را می‌نوازد و می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: از شوق و احساس غصه‌اش، به من آگاهی می‌دهد که این درد و رنج با روح افسرده‌ام پیوند دارد، هرچند که جسمم ناتوان است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم در این دنیا از رسوایی نجات پیدا کنم، مگر اینکه ضعف تمام وجودم را در بر بگیرد و بتواند صدای فریاد من را مهار کند.