هوش مصنوعی: جای ما همیشه در نزدیکی تو خواهد بود و تا زمانی که زنده‌ایم، ما خاک آن مکان خواهیم بود، حتی اگر به بلندای آسمان برویم.

هوش مصنوعی: عشق من مانند کودکی است که هر روز بیشتر زیبا می‌شود. ای کاش درد و رنج من هم به اندازه زیبایی او افزایش یابد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه ما ارزش محبوبان را نمی‌داند، اما محبوبان ارزش ما را نمی‌شناسند. در این شرایط، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: آفرینش ما با چهره‌ای زرد و گریان از آن خط سبز و موی سیاه، به گونه‌ای است که گویی تحت تاثیر چرخ فلک قرار گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: با فروتنی و احترام به تو، طرز سجده کردن را از دیگران آموختم و چهره‌ات زیبایی‌اش را به بت‌ها نشان داد. اکنون بر من واجب شده است که در برابر تو سجده کنم.

هوش مصنوعی: عشق و اشتیاق به موهای او باعث نشد که درد دلم از درونم بیرون بیاید. این همه آتش و شعله‌ور شدن در دل من تنها به خاطر یک چیز کوچک نیست؛ بلکه از زبانه‌های عشق ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: من در مسیر عدم قرار گرفته‌ام و به این فکر می‌کنم که عاشقی مثل من پیدا نمی‌شود که به خاطر او شاد و بی‌خیال باشد.