هوش مصنوعی: اگر آسمان با قهر و خشم بر سینه‌ام زخم عمیق ایجاد کند، دل از درد این زخم آتش را به سوی آسمان پرتاب خواهد کرد.

هوش مصنوعی: برای حفظ احترام و کرامت، می‌توان از زمین برخاست و خاک را بر سر نهاد؛ هر جا که آن درخت بلند و زیبایی سایه‌اش را بر زمین بگسترد، ارزش دارد که به آنجا توجه کنیم.

هوش مصنوعی: دل خود را از هر گونه آلودگی پاک کن، زیرا عاطفه عشق این ویژگی را دارد که نور خود را بر دل‌های پاک می‌تاباند.

هوش مصنوعی: در دل و جان خود اشتیاق و عشق به تو را پنهان کرده‌ام، من مثل آتشی هستم که در زیر خاکستر مخفی شده و منتظر فرصتی هستم تا ظهور کند.

هوش مصنوعی: از آنجا که من بسیار ضعیف هستم، جای تعجب نیست اگر وجود من باعث اختلاف نظر در میان افراد با درک و فهم باشد.

هوش مصنوعی: وقتی ناصح به من آرامش می‌بخشد و از گریه‌ام کم می‌کند، آیا خاک راهت را در چشمانم نمی‌ریزد؟

هوش مصنوعی: وقتی که فضولی مراقب دل آدم باشد و آن را درست نگه‌دارد، مثل شیشه‌ای می‌شود که در برابر همه سنگ‌هایی که آن آدم بدخلق و بی‌پروا به‌سویش پرتاب می‌کند، ایستادگی کند.