هوش مصنوعی: بهار که آمد، خبری از آواز بلبل‌ها نیست؛ چرا که امسال گلی نیست که زیبایی دل‌ربایی داشته باشد.

هوش مصنوعی: گل آمده است و نمی‌خواهد در باغ نازنینان گردش کند. بی‌توجهی‌های او باعث آشفتگی گل‌های چمن شده است.

هوش مصنوعی: وقتی شخصی عاشق نمی‌شود، چه فایده دارد که محبوبان زیبایی‌های خود را به نمایش بگذارند و زینت‌ها و موهای خود را بیارایند؟

هوش مصنوعی: در این فصل چرا دل‌ها آزاد نیستند، جز اینکه زنجیرهای موها باعث نمی‌شوند سنبل‌ها شکوفه کنند؟

هوش مصنوعی: دل مانند غنچه‌ای است که از غم‌های فراوانی گره خورده و جدا کردن این غم‌ها کار دشواری است. اما این غم جدیدی که به وجود آمده، به دلیل گذر زمان، برای باز کردن هر یک از این گره‌ها مانع ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر نعمت‌هایی که به او ارزانی شده، آب به مانند گلستانی دلنواز و پرشکوه شده است و این خود نشان‌دهنده اقبال و خوش‌شانسی اوست که منجر به این همه زیبایی و تجملات گردیده.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، دخالت و کنجکاوی می‌تواند خطرات زیادی به دنبال داشته باشد. آغاز این راه دشوار نیازمند تفکر و بررسی عمیق است.