هوش مصنوعی: وقتی دلم از شدت غم شکسته و اشک‌های چشمانم بریزد، احساس می‌کنم که آتش هزار شعله بر روی سرم می‌افتد.

هوش مصنوعی: وقتی که نور آفتاب را به چشمم می‌آورم، زیبایی چهره‌ات برایم آن‌قدر جذاب است که خود را فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام مانند آفتابی است که با وجود نور و روشنی‌اش، سایه‌ها نیز بر من می‌افتند. گاهی خوشحالی و زیبایی را تجربه می‌کنم و گاهی مشکلات و سختی‌ها بر سرم سایه می‌اندازند.

هوش مصنوعی: من از تنهایی و غم خوشحال می‌شوم، چرا که دور از دیگران، پیوندی با زیبایی‌ها و عشق‌ها دارم.

هوش مصنوعی: ای کاش به مدد ستاره‌ام، شعله‌ی آتش و آه از دل پر درد من به دور شب غم برسد و برچرخد.

هوش مصنوعی: به یاد لب لعل تو، آتشی در دل من ontstad که این آتش ناشی از درد و عشق توست و به جانم شعله می‌کشد.

هوش مصنوعی: من هیچ وقت نمی‌خواهم در امور دیگران دخالت کنم، جز زمانی که اتفاقی به آنجا برسم و مجبور شوم.