هوش مصنوعی: نمی‌خواهم به روی زیبا و دل‌افریب کسی نگاه کنم، حتی اگر از روی حسد نتوانم چشمم را از آن بردارم.

هوش مصنوعی: گاه دلم از عشق تو می‌سوزد و گاه از درد فراق تو می‌نالم. کاش که در عشق تو، نه جانم باقی بماند و نه تنم، تا از این رنج‌ها آزاد شوم.

هوش مصنوعی: من همیشه به یاد خط زیبای تو هستم و تا زمانی که زندگی دارم، عشق تو در وجودم جاری است.

هوش مصنوعی: چه فرقی دارد بین چهره دیوار و شیرین، اگر شیرین هم مثل دیوار، از درد درونی‌اش بی‌خبر باشد و نتواند آن را احساس کند؟

هوش مصنوعی: عاشق به زیبایی تو جان می‌بخشد و زندگی می‌کند، اما نمی‌خواهم که حتی سایه‌ات هم در دل گلزار باشد.

هوش مصنوعی: اگر بلبل نتواند مشکلی را حل کند، چه فایده دارد اگر غنچه‌ای در دهنش باشد و دندانش به شبنم برسد؟

هوش مصنوعی: در دل زاهد، حتی یک ذره هم تأثیری از افسانه‌ها وجود ندارد. برای بیان درد دل، باید ذوق و هنری در سخن گفتن وجود داشته باشد.