هوش مصنوعی: من غم و اندوه خود را با ساقی درمی‌انمایم و او بدون هیچ وقفه‌ای به همه‌ی حرف‌هایم پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی میوه‌ها به زمین می‌افتند، درخت به حرکت درمی‌آید و زنده می‌شود. اما وقتی اشک نریزم، دوران تنش و نگرانی من ادامه می‌یابد.

هوش مصنوعی: من در این جهان سرگشته و سردرگم هستم، و چرخ روزگار با بندهایی که به دور من بسته است، از ضعف و ناتوانی‌ام حمایت می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که تو در هر تیر و پیکانی نمی‌گنجی، دنیا مانند چرخی می‌چرخد و برای به دست آوردن حتی یک قطره آب، تلاش می‌کند صد تیر پرتاب کند.

هوش مصنوعی: اگر نوشیدنی خوش رنگی نداشته باشم، غم و اندوه مرا می‌کشد؛ و اگر بنوشم، سخنان زاهد و عیب‌جویان آزارم می‌دهد.

هوش مصنوعی: گاهی مانند یک رند می‌شوم و گاهی مانند یک زاهد. نمی‌دانم چرا زندگی‌ام به شدت دچار تغییر و تحول می‌شود.

هوش مصنوعی: در مهمانی زندگی، شکرگزارم که با چشمانی پر از اشکِ شراب، دلم داغ و داغتر می‌شود.