هوش مصنوعی: به او گفتم که دل به خاطر غم تو می‌نالد و غمگین است. باید اعتراف کند که حقیقت همین است و او هم باید این را بپذیرد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که چشم‌ات در گوشه ابرو چقدر زیباست. او پاسخ داد که برای دیدن این زیبایی، باید شخصی با نگاه پاک و منزه باشد که در کنارش بنشیند.

هوش مصنوعی: از او پرسیدم چرا دل و ایمانم را از من گرفتی، او پاسخ داد که عاشق بی‌تاب و بی‌دل و دین بت‌ها باید بود.

هوش مصنوعی: گفتم چگونه خودت را به زمین انداخته‌ای و او در پاسخ گفت: باید برملا شوم و در برابر همه نمایان شوم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که نور خدا در زیبایی چهره‌ات نمایان است. او پاسخ داد که این نور پیداست، اما برای درک واقعی‌اش باید با چشم یقین به آن نگاه کرد.

هوش مصنوعی: گفتم از پیچ و تاب موی خودم، کمکی به من کن. او گفت: برای دل شیدایت، باید موهایی از چین و زلف خودت داشته باشی.

هوش مصنوعی: به او گفتم که در میان خدمتگذاران تو، کسی فضولی می‌کند. او پاسخ داد که برای شاهدی بر این فضولی، باید نشانه‌ای روی پیشانی او باشد.