هوش مصنوعی: نسیم لطیف به گل تازه‌ای سر زد، اما هیچ خبری از آرامش دل و التیام درد و رنج نیاورد.

هوش مصنوعی: زیبایی او آشکار شد، اما حتی نگاهی به من نینداخت. وای بر آن درخت که شکوفه داد اما میوه‌ای نداد.

هوش مصنوعی: می‌خواستم با تو، در مورد احساسات و شگفتی‌هایم صحبت کنم و گریه کنم، اما چشم‌هایم به من اجازه ندادند که اشک بریزم.

هوش مصنوعی: امشب می‌خواهد با چشمانش خواب را از سر بگذراند و از دیدن سیل اشک‌هایش به او، که مثل یک رهگذر است، بی‌خبر بماند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در نگاه اول جانش را به تو تقدیم کرد و با ناله‌های اندوهناک خود، تو را رنجور نکرد.

هوش مصنوعی: امید داشتم که به خاطر وصال تو، میوه‌های امیدم فراهم شود، اما چنین نشد و تنها حسرت و ندامت برایم باقی ماند.

هوش مصنوعی: از من انتظار نداشته باش که بی‌جهت و بی‌دلیل آرامش و قرار را جستجو کنم، چون مانند تقدیری که نیکو نیست، هیچ فرصتی برای رسیدن به آن مقصد ندارم.