هوش مصنوعی: هر کس که در شب غم و دوری از تو، امیدی به روشنی و خوشی ندارد، نمی‌تواند به سوی تو بیاید و به تو نزدیک شود.

هوش مصنوعی: هر کس دلی ندارد که مانند آینه صاف و شفاف باشد، نمی‌تواند حتی یک نگاه از زیبایی تو را تحمل کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دلش درد و اشک نیست و همیشه آرام است، نمی‌تواند ادعای عاشقی کند و دلیل و گواهی برای این ادعا هم ندارد.

هوش مصنوعی: بدون تو، عقل و دل و جان به هم ریخته و آشفتگی دارند، مانند سربازانی که فرمانده‌ای ندارند.

هوش مصنوعی: دل خواهان وصال است، اما همیشه نمی‌تواند تحمل ملاقات را داشته باشد و این احساس در او به طور مداوم نیست.

هوش مصنوعی: عشق و محبت تو مانند هلال ماه بر پاهایم نقش بسته است. کسی که تو را دارد، نمی‌تواند با زیبایی و نور ماه مقایسه شود.

هوش مصنوعی: در روزگار پر از غم و اندوه، تنها دلیلی برای آرامش و پناه‌بردن وجود دارد و آن هم در نزد پیر مغان است.