هوش مصنوعی: ماه من که با لب‌های‌شان ناز و زیبایی را به دیگران می‌دهند، در حالی که من هم آرزوی به دست آوردن لذت و کامی را داشتم، اما به جای آن، با دشنامی که به من داد، ناامیدم کرد.

هوش مصنوعی: ساقی با بدنامی و فحش و لعنت، هوش و حواسم را برد. او برای کم کردن تلخی زندگی‌ام، یک جام شراب به من داد تا مست شوم.

هوش مصنوعی: در دل نگران و مضطرب بودم که آیا اهمیتی دارم در نظر او. اما لبخند و با زبانی تند و جدی او، آرامش را به من بازگرداند.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر شادی و لذتی که از توهین آن لب زیبا به دست آوردم، جانم را فدای نشأه‌ای می‌کنم که آن شراب خوش‌رنگ را به من داد.

هوش مصنوعی: چرا باید من تنها به خاطر جدایی رنج بکشم، در حالی که همان کسی که وعده دیدار به همه داده، مرا از خود دور کرده است؟

هوش مصنوعی: چنان مجذوب سخنان او شدم که نفهمیدم آیا او به من وعده کشتن می‌دهد یا خبر از پاداش و انعام می‌دهد.

هوش مصنوعی: فضول‌خرجی و دخالت در امور دیگران باعث می‌شود که رنج‌ها و مشکلات زندگی را بهتر درک کنیم. در این میان، کسی که بی‌دلیل در کار دیگران سرک می‌کشد، به نوعی از رنج‌های خود رهایی می‌یابد.