هوش مصنوعی: ای ساقی، برایم می‌ریزی تا بتوانم چیزی از دل خودم بگویم. تا زمانی که مست نشده‌ام، نمی‌توانم رازهایم را با تو در میان بگذارم.

هوش مصنوعی: هر لحظه به قدری در شگفتی هستم که اکنون دچار نوعی دیگر از حیرت شده‌ام و نمی‌دانم چگونه وضعیت خود را برای تو توضیح دهم.

هوش مصنوعی: کی می‌توانم بگویم که حوری در لطافت چگونه است یا اینکه ملک چگونه است، وقتی نمی‌توانم این‌ها را به تو بیان کنم.

هوش مصنوعی: برای مدتی نمی‌توانی بر چشمانم آرام بگیرید، از این روش زندگی، اگر می‌خواهم تو را به زیبایی سروهای خوش قد و قامت تعبیر کنم.

هوش مصنوعی: محبت به جانم پایدار نیست و از جدایی تو می‌ترسم، زیرا این احساس در درونم نمی‌تواند به زبان بیاید که بگویم چقدر دوستت دارم.

هوش مصنوعی: شمع من فقط به یاد تو روشن نیست، من به دور از هر طعنه و زخم زبانی، نام محبوبان دیگر را می‌برم تا در میان صحبت‌هایم، یاد تو را هم بکنم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این دنیا و شب‌هایش ادامه دارد، ناله و زاری تو به من مراجعه بیشتری دارد، حتی اگر آن سگ هم باشد که به دلی خوش و زیبا اشاره می‌کند.