هوش مصنوعی: در دل من، هیچ آرزویی برای ارتباط با دیگران باقی نمانده، چون در این دنیا، کسی برای دوستی و همراهی پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: بنگرید که در این سرزمین شیرین و دلربا، طوطی فرار کرده است و جز مگس، دیگر چیزی از شیرینی و طعم شکر باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: در این چمن، گل‌های زیبا و خوشبو مثل نرگس و نسرین از بین رفته‌اند و حالا در اینجا فقط خار و علف مانده است.

هوش مصنوعی: وقتی که دل انسان پر از درد و غم است، دیگر چه کسی را پیدا کنیم تا راز دل را با او در میان بگذاریم، حتی نفس کشیدن نیز برایمان دشوار شده است.

هوش مصنوعی: شاهد دلخواه از مهمانی ما رفت و آرزوهای چشم و دل دیگر به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: غم و اندوه زندگی به دل انسان فشار می‌آورد و مانند پرنده‌ای می‌شود که دیگر نمی‌تواند قید و بند نفسش را تحمل کند.

هوش مصنوعی: از هر چیزی که غیر از رسیدن به دوست است، ولع و تمایل خود را کنار گذاشتم و دیگر هیچ چیز من را به خود جذب نمی‌کند.