هوش مصنوعی: در این دنیا که پر از مشکلات و رنج است، بهتر است که فرد عاقل کمتر وابسته به دنیا شود. اگر هم بخواهد که خانه‌ای داشته باشد، بهتر است آن را در جایی بسازد که نه در این دنیا، بلکه در عالمی دیگر باشد که از رنج‌ها و سختی‌های اینجا آزاد است.

هوش مصنوعی: غم و اندوه سلطنت در جهان ارزش ندارد؛ بهتر است کسی که مانند یک رند زندگی می‌کند، از سلطنت و شکوه جمشید فراموشی نکند و به یاد جام جم بیفتد.

هوش مصنوعی: آسمان در شب‌های سخت و پر از درد، بارها مرا صدا کرده و به من یادآوری کرده که وقتی غم و آتش در وجودم شعله‌ور می‌شود، باید از علم و دانش خود بهره ببرم.

هوش مصنوعی: من از وجود خودم در تنگنا هستم، پس مرا به شرایط خطر نرسان که قبل از این ممکن است به سمت نابودی حرکت کنم.

هوش مصنوعی: ای بی وفا، چرا اینقدر بر من سختی می‌کنی و ضربه می‌زنی؟ تا جایی که دیواری به دور من ساخته شود و راه ظلم و ستم بر من آغاز گردد.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن زیبایی و تاثیر چهره معشوق اشاره دارد. شاعر از بینایی خود برای به تصویر کشیدن نقش لب‌ها و زیبایی‌های معشوق استفاده می‌کند. او در عشق و زیبایی معشوق غرق می‌شود و می‌خواهد که این تصویر در ذهنش حک شود. همچنین، اشاره به این دارد که زیبایی معشوق از هر چیز دیگری زیباتر است و بر دل و جان اثر می‌گذارد، مانند نقشی که بر کاغذ بیفتد.

هوش مصنوعی: تنها در صورتی که کسی بتواند به سر رشته قدرت دست یابد، می‌تواند به آرزوهایش برسد و آن گیسوان زیبا را به دست آورد.