هوش مصنوعی: خوشا به حال آن کسی که در نظرش زیبایی تو جلوه‌گر است و روشنی چشمانش به خاطر تماشای روی توست.

هوش مصنوعی: تو برای من قطب و هدفی هستی و من تاب این را ندارم که مانند قبله‌نما فقط به سوی تو نگاه کنم و به کسی دیگر توجه داشته باشم.

هوش مصنوعی: فرشته‌ای در یک جنبه به تو نسبت دارد، اما این ارتباط ظاهر نمی‌شود، زیرا آن ویژگی نیز به خلق و خوی تو مربوط است.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم به وصال تو فکر کنم، چون دل تنگم از ترس جدایی به همین بهتر است که آرزوی تو در دلم باقی بماند.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که سرنوشت بدش باعث نشود عشقش به تو را از دلش دور کند، حتی اگر در دام زلف‌های خوشبو و مشکی تو گرفتار باشد.

هوش مصنوعی: هر لحظه که از تو نشانی دارم، باعث شکرگزاری من است. حال چه کار کنم که جز گفت و گوی تو، شکایتی از زندگی ندارم؟

هوش مصنوعی: عمر انسان به سرعت سپری می‌شود و او در آرزوی رسیدن به مکانی است که پس از مرگ، محل آرامش و آسایشش باشد. این احساس القا می‌کند که آیا می‌توانیم قبل از پایان زندگی، به آن هدف نهایی دست یابیم؟