هوش مصنوعی: هر بار که کسی به من نصیحتی می‌کند، با چشمانی پر از اشک و غم، همچون باغبانی که درخت رنج‌ور مرا آبیاری می‌کند، به من کمک می‌کند تا دوباره جوانه بزنم.

هوش مصنوعی: این درد و رنجی که در من وجود دارد کافی است. اگر نصیحتی از من شنیده نشود، در هر دم آتش درونم شعله‌ورتر می‌شود.

هوش مصنوعی: مرا می‌گوید که به مردم دردسر نرسانم. نمی‌دانم از این نصیحت چه نتیجه‌ای می‌گیرد.

هوش مصنوعی: نصیحت می‌کند که دردت را از دیگران پنهان نگه‌دار، زیرا بیشتر مردم از دردهای پنهانی آگاه نیستند.

هوش مصنوعی: با مشاوره و نصیحت خوبان، هرگز از درد و رنجی که در قلب دارم، رها نخواهم شد. از من، انسانی که در درونش زخم‌های زیادی وجود دارد، سخت‌تر و داغ‌دارتر است.

هوش مصنوعی: اشک‌های من به خاطر نصیحتی که شنیدم سرازیر شد. نمی‌دانم آیا زبانم به سخن آمده یا اینکه نصیحت‌کننده بر دل من چاقویی زده است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از دردسر و آزادی راحتی برخوردار شوی، باید دور خود را با موانع ببندی تا از شدت احساسات و مشکلات کاسته شود.