هوش مصنوعی: کسی که از آزار و درد رهایی یافته کجاست؟ و آن انسان آزاد که تحت فشار و سختی نیست، کجا می‌تواند باشد؟

هوش مصنوعی: آدمی که بتواند از غم و نگرانی‌ها راحت باشد، در کجای این دنیا می‌تواند بین ستم و نیش زخم‌های محبوبش آرامش پیدا کند؟

هوش مصنوعی: کسی که دلش پر از عشق و محبت است، اما در دلش بار غم و اندوهی وجود ندارد، به دنبال کجاست؟ به دنبال چیزی باارزش و زیبا مثل مروارید می‌گردد.

هوش مصنوعی: من وجود ندارم، ولی همین رفتار اوست که نشان می‌دهد من دیگر نیستم. این رفتار او که به زمین افتاده، نشان می‌دهد که من در کجای این دنیا قرار دارم.

هوش مصنوعی: نیازی نیست که فقط بگویی که من دیوانه و شیفته‌ی چهره‌ی او هستم، زیرا من کسی هستم که دیگر آن حس دیوانگی را ندارم. و حالا می‌پرسم آن دیوانه‌وارانی که عاشق چهره‌ی او بودند کجا هستند؟

هوش مصنوعی: او در همه جا حضور دارد و خود را نمایش می‌دهد، اما کجا می‌توان چشمی یافت که توانایی دیدن او را داشته باشد؟

هوش مصنوعی: دل او پر از درد و رنج است، اما من در تعجبم که این همه رنج در کجاست.

هوش مصنوعی: از درد و غم دل فضولی به شدت ناراحت و بی‌قرار است. ای کاش آرامش را به این دل ناآرام هدیه دهی. آن آرامش مورد نظر او کجاست؟