هوش مصنوعی: دل نزار من به آرامی مانند شمعی در حال سوختن است. احساسات درونی‌ام با وجود پنهان بودن، به تدریج خود را نشان می‌دهند و حال من را به روشنی بیان می‌کنند؛ سوز و درد عمیق در درونم، هرچند که پنهان است، بالاخره نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: از حسادت به آن کسی که دامنش را بر پاهای تو می‌کشاند، به دامن تو می‌رسم و چاک گریبانم را به آن وصل می‌کنم.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به حال من از چشمان بیمار تو تعجبی ندارد، زیرا کسانی که خود درد کشیده‌اند، ارزش و جایگاه دردآوران را به خوبی درک می‌کنند.

هوش مصنوعی: من به شدت از عشق رنج می‌برم و مانند لاله، که به خون آغشته است، در تمام وجودم آثار این درد را می‌توان دید. نشان‌های عشق همچون گلبرگ‌های خندان به وضوح در وجود من نمایان است.

هوش مصنوعی: دل هر کسی به خاطر هر رشته موی تو در بند شده است، پس برای خاطر خدا دیگر این دل‌های پریشان را بهم نزن.

هوش مصنوعی: زیبایی خط شما، تمایل دل‌ها را افزایش داده است، به‌گونه‌ای که مردم قرآن را با عبارات زیبا و خواندنی‌تر از آنچه که کودکان می‌خوانند، می‌خوانند.

هوش مصنوعی: فضول، تصویر عشق تو را به‌قدری در دل من جای بده که هیچ فضایی برای حسرت و دوری باقی نماند.