هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که قد تو مانند سرو از باغی برنخاسته است، اما بدان که تو خود فتنه‌انگیز و با وقار هستی که هیچ‌کس به تماشای تو نخواهد توانست.

هوش مصنوعی: کیست که وقتی تو قامت خود را به نمایش گذاشتی، فتنه‌ای در گوشه و کنار برپا نشد؟ و چه کسی می‌تواند بگوید که وقتی تو روی خود را گشودی، صدای فریاد از هر سو بلند نشد؟

هوش مصنوعی: من بی او مرده‌ام و نمی‌دانم دلش با آه من چه می‌شود. آیا می‌تواند بر دلش تاثیر بگذارد، در حالی که این آه از عمق جانم برخاسته است؟

هوش مصنوعی: من از دل او تیر را بیرون می‌کشم و خون از آن می‌چکد. در کنارم کسی نیست که آرام و بی‌خیال کنارش بنشینم، چون همواره در حال گریه‌ام و برنمی‌خیزم.

هوش مصنوعی: تحمل کردن غیبت تو برای من مانند رحمتی است برای جهان، زیرا من چشمی به تو ندارم که طوفانی آغاز کند.

هوش مصنوعی: اشک‌های من را ببین که چگونه بر ما می‌بارد، ما می‌خواهیم به مدت یک ساعت با هم در این بیابان گرد و غبار بپا کنیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی از عشق تو به پا نخیزد، دور نیست که در هر جا، آثار نیکوکاران به چشم بخورد.