هوش مصنوعی: سلام ای قلم، تو روشنایی شبستان خیال هستی و نام تو با نام پیامبر، که به عرش می‌رود، گره خورده است.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای آن است که فقرای ادب، کسانی هستند که در علم و هنر به دیگران کمک کرده و به عنوان پناهگاه و مرجعی برای اهل دل و کسانی که به کمال و فضل می‌رسند، شناخته می‌شوند. در واقع، آنها محور و محلی هستند برای رشد و پرورش انسان‌های تربیت‌یافته و با فضیلت.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و دلنشین محبوب تو مانند عنبر خوشبو است و خطوط و خال‌های صورتش به تیره‌گی رنگ مشکی می‌ماند.

هوش مصنوعی: قد بلند و افراشته او، با زیبایی و جلالش، چون زیور و زینتی است که با دقت و هنر خاصی آماده شده، و موهایش به طرز زیبایی به جلو آمده است.

هوش مصنوعی: ای تو، چون رایحه‌های خوش، باغی از صحیفه‌ها را پر کرده‌ای و همچون یاقوت، دامن نوشتارها را پر از پرواز زیبایی کرده‌ای.

هوش مصنوعی: خداوند بر قدر و منزلت تو بیفزاید و در روزهای آینده، درهای امید و آرزو را به روی ما بگشاید.

هوش مصنوعی: هر کس که یار او شدی، به او خبر خوشی از سعادت و خوشبختی بخشیدی. ای نغمه‌ی نی، تو خوشی و رونق مجالست و خوشبختی را به ارمغان می‌آوری.

هوش مصنوعی: کسی که برای رسیدن به هدف‌هایش به سرعت و بدون ملاحظه پیش می‌رود، نشان‌دهنده‌ی روحی سبک و رها است. او به جای اینکه به جزئیات فکر کند، به دنبال نتیجه نهایی است و با شتاب و انرژی به سمت آن می‌دود.

هوش مصنوعی: طبع تو نیاز به نعمت و بهره‌ای خاص دارد، اما رفعت و گستردگی این نعمت به کار تو شبیه جادوست، که البته این جادو به شیوه‌ای درست و مشروع انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: به اندازه کافی از زیبایی و لطف تو بهره‌مند شدم، که به واسطه‌ی این محبوبیت، تو به اسرار و زیبایی‌های باغ و زندگی دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: یوسف مصر، نماد وفاداری است و خضر، راهنمای اهل صفا و پاکی محسوب می‌شود. آصف، با نژاد پاک و شریف، رهبری است که از ویژگی‌های نیک و پاکی برخوردار است.

هوش مصنوعی: زمان آن فرارسیده که در محفل آن شخصیت بزرگ، به خاطر لطف و محبت خود، به یاد من بپردازی و حال مرا دریابی.

هوش مصنوعی: پنهان‌ترین راز من را بر روی یک ورق سیاه بنویس و بدون هیچ تأخیری به دیگران ارائه بده.

هوش مصنوعی: آیا تا به حال دیدی که تغییرات مسیر زندگی‌ام چگونه بوده و آسمان با من چه رفتاری داشته و حال و روزم چگونه است؟

هوش مصنوعی: من موهای دوست را در دست داشتم و شراب شادی را در دل. از جام شادی لذت می‌بردم و طعم وصال را می‌چشیدم.

هوش مصنوعی: به من و وضعیت فعلی‌ام نگاه کن. حالا که در آینه‌ام نشانه‌های پیری و زوال نمایان شده است.

هوش مصنوعی: از کی بپرسم که راه این صحرا کجا است؟ نمی‌دانم چه بگویم و از کجا شروع کنم، چون از فرط حیرت و سردرگمی، زبانم بند آمده است و غم دل دارم.

هوش مصنوعی: امید من هیچ هدفی جز این نیست که در دارایی‌ام چیزی جز لطافت و نرمی پیدا نکنم و همواره نظرم بر این است که جستجوی پیروزی‌ام تنها از طریق شگون و فال باشد.

هوش مصنوعی: از این ماجرا به من آزار می‌رسد و به خاطر این وضعیت، رفتار نادرستی از رمال مشاهده می‌شود.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چرا این همه درد و رنج به من رسیده، چون به نظر نمی‌رسد که لایق این محنت و غم باشم.

هوش مصنوعی: همه مردم بر این باورند که جز آصف، کسی نمی‌تواند از عهده این مشکلات برآید.

هوش مصنوعی: دل را مانند فضولی به کار بسته‌ام و در پنهانی، چشمی بر قلمش دارم که خیالات عجیب و غریب از آن پر بار می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کاش بخت اعتماد به نفسش را از دست ندهد و آن پرنده آسمانی از حال خسته‌ام دور شود و آزاد باشد.

هوش مصنوعی: من امیدوارم که آن دروازه، هیچ‌گاه راهی به سوی دیگران نداشته باشد و فقط به من پاسخ دهد.