هوش مصنوعی: از سرخی افق صبحگاهی می‌توان فهمید که در دل کسی که به حقایق پی برده، ذره‌ای از عشق و محبت وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که عشق و محبت به چهارده معصوم دارد، کامل و بی‌نقص است. چون ماه کامل (ماه چهاردهم) نیز نشانه‌ای از این کمال و زیبایی است.

هوش مصنوعی: دوران زندگی و تغییرات آن مطابق با اصول و قوانین مشخصی پیش می‌رود و در واقع، همه چیز تحت تأثیر یک نظم معین قرار دارد. این نظم را می‌توان از محاسبات مربوط به ماه و سال درک کرد.

هوش مصنوعی: هر پادشاهی که در حکومت خود با خاندان علی صداقت و راست‌گویی دارد، هیچ‌گاه در امور کشور دچار اختلال و بی‌نظمی نخواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از خاندان آفتاب برخوردار باشد و به آنها وابسته باشد، همواره در مقام بلند و سرافرازی خواهد بود و هیچ کس نمی‌تواند موفقیت و قدرت او را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف مقام والای یک پادشاه عادل می‌پردازد که به خاطر سعادت و خوشبختی مردم خود، از دیگر سروران و فرمانروایان برتری دارد. دل شاد و چهره خوشبخت او نشانه‌ای از سرنوشت نیکویش است.

هوش مصنوعی: آن پادشاه بزرگ و با عظمت، که در اوج سعادتمندی و درخشش خود، از هر گونه نقص و خطا پاک و دور است.

هوش مصنوعی: کسی که در زمان خود، زیبایی و لطافت خاصی دارد، همچون خالی که بر چهره محبوب می‌درخشد، از لطف و مهربانی برخوردار است.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر مقام و عظمتش، هند را درخشانتر از نقطه سیاهی می‌سازد.

هوش مصنوعی: کسی که در هند به درستی و با درک عمیق، اوضاع و احوال مردم را از طرف راست و چپ مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که زیبایی فکر و اندیشه‌اش مانند طاووسی از هندوستان بر فراز سکان کربلا گسترده شده است.

هوش مصنوعی: کسی که طوطی‌اش از هند برایش نامه آورده، اکنون با دلگرمی در سکان‌داری شهرت نجف، سخن‌های شیرین می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر لطف او نبود، چه در کربلا و چه در نجف، داشتن آرامش در زندگی امکان‌پذیر نبود.

هوش مصنوعی: کسی که نام و آوازه بخشندگی‌اش در همه جا پخش شده، مانند خاک هند، در دل سلاطین قرار می‌گیرد و دنیا را به خاطر تاثیری که دارد، تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: کسی که برای بزرگداشت اهل بیت تلاش کند، قدرتش به حدی است که می‌تواند تمامی پادشاهان زمین را تحت کنترل و انضباط درآورد.

هوش مصنوعی: آن کسی که باعث شد تا پادشاهان در عراق از قدرت خارج شوند، احسان و لطف او به حدی بود که هیچ‌کس جرأت سوال از او را نداشت.

هوش مصنوعی: سلطان نظام الملک، که به عنوان محور دین شناخته می‌شود و دارای دلی بزرگ است، به مانند کسی است که چرخ و فلک (سرنوشت) او را در دایره‌ای از قدرت و مسئولیت محاصره کرده است.

هوش مصنوعی: کسی که با خاک این سرزمین مقدس ارتباط دارد و به خاطر صداقت و پاکی او، از او به نیکی یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: آن شخصی که در کربلا به عنوان یک پیشوای بزرگ و نورانی شناخته می‌شود، در دنیای آرزوها و خوشبختی مانند شمعی در تاریکی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: افرادی که از رحمت و لطف او بهره‌مند شده‌اند، در حالی که او به آنان نعمت‌هایش را عطا می‌کند، به کسانی که زور و سرکشی می‌کنند، نشان می‌دهد که چگونه قدرت و اقتدارش آنها را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: آفتاب درخشان بر زمین هند به قدری باعزم و پر شور است که رنگ زعفران را بر صفحه عطر عنبر می‌زند.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند حتی ذره‌ای از خاک سیاه را در هند پیدا کند، زیرا خاک هند حالا به طلا تبدیل شده است و به همین دلیل به هیچ چیز کم ارزشی توجه نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که طلا از هند بیاورد، اما خاکی از کربلا ببرد، نشان‌دهنده‌ی لطف الهی است. این راهی است که احتمال دارد.

هوش مصنوعی: به سبب احترام به موقعیت او، هند به تدریج کربلا را به سرزمین بابل منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: ای دل تو همچون آینه‌ای هستی که نشان‌دهنده جمال و زیبایی الهی است، و درونت مظهر آثار بی‌پایان لطف خداوند است.

هوش مصنوعی: چقدر از دریا جواهر به دست آوردی و با آن خود را پر کردی، اما به دلیل این انباشت، نگهداری از خود را از دست دادی.

هوش مصنوعی: تنها ناراحتی و تلخی در زندگی همانند دریای وسیع است که در سرزمین هند وجود دارد، چرا که در آینه‌ی روح و ذهن او، غم و اندوهی نمایان شده است.

هوش مصنوعی: اگر هر قطره از آب دریا تبدیل به گوهر شود، باز هم برای بخشش آن دریا کافی نیست.

هوش مصنوعی: مدتی است که من به ستایش و گرامیداشت بزرگان دین و اولیا پرداخته‌ام و در این مدت، پنجاه سال را به نوشتن و گفتن درباره‌ی ویژگی‌ها و مقام آن‌ها گذرانده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر در این جایگاه باعظمت هیچ شاهدی نباشد، وجود یک نشانه‌ی واضح و مشخص کافی است تا بر وفاداری و استقامت من تأکید کند.

هوش مصنوعی: من در پی ستایش بزرگان زمانه‌ام بودم و به اعتبار آنها پیمانی بسته بودم، اما اقدام تو بر داشتن ویژگی‌های نیکو، آن عهد را شکست.

هوش مصنوعی: بر من فرض شده که تو را ستایش کنم، اما بدون هیچ امیدی به پاداش. به خاطر عشق و علاقه‌ام به تو، حتی امکانی برای گفتن احساساتم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو مهربانی بر دوستداران علی، و اگرچه نتوانم ستایش تو را به زبان بیاورم، اما قطعاً در درونم نسبت به تو خاموش می‌شوم.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که هر کسی در مدح و ستایش از فضولی نمی‌تواند به خوبی حرف بزند، چون تو این‌گونه سخن‌ها را نمی‌گویی. اگر هم نتواند، این نشان‌دهنده نداشتن ذوق اوست و گفتن این نوع اشعار برای او ایرادی ندارد.

هوش مصنوعی: هر ماه در ایوان افق، خورشید و ماه یکدیگر را ملاقات می‌کنند و به نوعی پیوندی میان آن‌ها برقرار می‌شود.

هوش مصنوعی: در دل حجاب غیبت، در خلوت کاخ سلطنت، هر لحظه زیبایی‌های تو را به نمایش می‌گذارد و به پیروزی بر می‌انگیزد.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که وقتی نامم را می‌بری، لطف تو را بر اهل فقر نشان دهی و مرا نیز در جمع یاران خود حساب کنی.