هوش مصنوعی: ای تو که در مقام و جایگاه عالی هستی، همچون خاک نجف که گویای عظمت و ارزشمندیست، در واقع تو خود پایداری و گرانبهایی.

هوش مصنوعی: تو نسخه ای از نور هستی که در تاریکی و روشنایی به چشم می‌آیی؛ زمین بطحاء به خاطر تو روشن شده و نور نجف عظمت یافته است.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر تو خورشید از چشم دور شود و دعای تو با صداقت به هدف برسد، چه زیباست.

هوش مصنوعی: در اطراف حریم تو مانند چراغی روشن نیست، اما دل‌های روشنی به سوخش جلب شده و صف کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: افراد سطحی از درک عمیق رازها و معانی دور هستند و نمی‌توانند از کجا و در چه جایگاه و موقعیتی به عمق مسائل پی ببرند.

هوش مصنوعی: اگر آب کوثر باشد و سبزه بهشت، اینها همه به خاطر محبت دل توست.

هوش مصنوعی: بهار مهربانی و محبت تو نشان‌دهنده‌ی لطافت و زیبایی است، در حالی که عذاب و خشم تو به مانند آتش جهنم، شدت و تهدیدی دارد.

هوش مصنوعی: بهار همواره در برقراری پیروزی و شادی نقش دارد، اما در دوره اندوه و غم، دل آدمی را تسکین می‌بخشد.

هوش مصنوعی: اگر ماه بر چهره تو بنگرد، همانند آفتاب، خاک درگاه تو را از چهره او می‌برد.

هوش مصنوعی: انسان به خاطر ویژگی‌های خودش تو را برگزید و مشخص شد که عشق پدر در شکل‌گیری تو نقش داشته است.

هوش مصنوعی: چه زمانی به درک واقعی ذات تو می‌رسد؟ هر کسی که از معرفت و فهم عمیق نسبت به این موضوع بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم هر روز هزار بار به دور تو بچرخم، اما هر بار که این کار را می‌کنم، گویی گناهی مرتکب شده‌ام.

هوش مصنوعی: ذهن من در استخوان‌هایم به یاد تو آمیخته شده و در قلبم احساسی شاداب برای تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: هرگز ممکن نیست که این حال و هوای دل از وجودم زدوده شود. هرگز نمی‌توانم شادی و شعف را از قلبم دور کنم.

هوش مصنوعی: اگر اعضای بدنم را همچون نی از هم جدا کنند و اگر پوستم را مانند دف بشکافند،

هوش مصنوعی: نگران آفتاب داغ حوادث نیستم، چون در سایه حمایت و محبت تو قرار دارم.

هوش مصنوعی: هر بار که به طرف من می‌آیی، نگرانی از گناه به سراغم می‌آید. بگو که نترس، چون خطایی نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: خدا را شکر که زندگی‌ام از ابتدا در راه تو هزینه شد و به چیزهای بی‌ارزش هدر نرفت.

هوش مصنوعی: من مانند دیگران نیستم که در روز آخر زندگی تنها به خاطر اشتباهات خودم غمگین باشم و پشیمانی فایده‌ای نداشته باشد.

هوش مصنوعی: هیچ کسی در روزی که فریاد وا اسف برمی‌خیزد، از من جز حرفی شیرین نخواهد شنید.

هوش مصنوعی: گریه و اندوه و شکایت از مشکلات چه فایده‌ای دارد، زمانی که کسی نتواند رضایت تو را جلب کند و دامن تو را بگیرد.

هوش مصنوعی: ای دل، دریا مانند نظم فضولی است که نذر تو می‌کند تا از تو ارزش گوهری بگیرد و این خاک بی‌ارزش را به گوهر بدل کند.

هوش مصنوعی: این شعر به بررسی تضادها و هماهنگی‌های زندگی اشاره دارد. در آن، به این نکته پرداخته می‌شود که اگرچه درباره جنبه‌های مختلف زندگی ممکن است اختلاف نظر وجود داشته باشد، اما در نهایت روح و جان انسان باید به یکدیگر نزدیک و هماهنگ باشند. به عبارت دیگر، ریشه‌های درونی و واقعی ما باید مستقل از تفاوت‌های ظاهری و سطحی به یکدیگر پیوند خورده و هماهنگ باشند.

هوش مصنوعی: ای کاش همیشه در صبح و شب حضورم در کنار روضه نجف باشد، تا جسم و روحم با این مکان مقدس پیوسته در تماس باشد.