هوش مصنوعی: گل دوباره به باغ بازگشته، فکر زیبایی از بهشت به دل دارد. زمین با سبزه‌های تازه زنده شده و رنگ آسمان را به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: آب روانی که در باغ می‌ریزد، به شکل پیچ و خم‌هایی بر روی زمین جاری می‌شود؛ جریانی که مانند قوانین و ترتیب‌های آسمان و کهکشان عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: از گلبرگ‌های لاله هر لحظه قطرات شبنم می‌چکد، مانند زیبایی و درخشندگی صورت محبوبان که همچون درخشش سنگ‌های قیمتی است.

هوش مصنوعی: آب مانند آینه‌ای است که تصویر غنچه را از گلستان می‌زند. مانند زیبایی‌هایی که در سمنبر (محل سمن و مرجان) وجود دارد، آب هم شکلی دلپذیر و زیبا دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم صبا (باد) چه پیامی را در گوش گل whispers می‌کند، اما غالباً او از درد و ناتوانی عندلیب (پرنده‌ای که نماد عشق است) صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: نسیم صبح، پیام بلبل را به گل می‌رساند، اما فایده‌ای ندارد؛ چون گوش گل ارزش شبنم گرانبهایی را دارد که نمی‌تواند به راحتی دریافت کند.

هوش مصنوعی: بلبل به گل شکایت می‌کند اما نمی‌داند که آیا می‌تواند ناراحتی‌هایش را با آنهایی که حساس و نرم‌خو هستند در میان بگذارد یا نه.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی از نظر گل، چیزی است که بلبل از آن خبر ندارد. بلبل به خاطر عشق و آرزوی معشوق در حال فریاد و گله‌گذاری است، اما گل از حال و احساس او بی‌خبر است و در تماشای زیبایی خود غرق شده است.

هوش مصنوعی: غرور و زیبایی گل را ببین، چون بلبل به خوبی از راز آن آگاه است. اما خود گل نمی‌داند که چقدر مایه آرامش و شادی دیگران است و عمرش نیز دارای محدودیت است.

هوش مصنوعی: هوا بر بازوی گل‌ها از غنچه‌ها گلی آویخته است، مانند تعویذی که او را از هر گونه آسیب و خطر حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: خبر روشن و دلنشینی از نشانه‌های رسیدن بهار به گوش می‌رسد که هر شاخه گل، به عنوان جشن و خوشامدگویی از دل غنچه‌ها، صدها صدای شاد و زیبا دارد.

هوش مصنوعی: در دل باغ، شب‌ها آب سیر پیدا نیست و زیبایی گل به دلیل نگهبانش برای حفظ بقا بیهوده نیست.

هوش مصنوعی: به سمت گلستان نرو، ای ابرهای بهاری! این فرصت را برای خود غنیمت شمار، زیرا هر چیزی که دل تو می‌خواهد، این کاروان دارد.

هوش مصنوعی: از صدای رعد و برق ابرها غافل نشوید، چرا که در این صدا نصیحتی برای کسانی که غافلند، نهفته است. به حرف‌ها توجه کنید و پیام‌ها را بشنوید.

هوش مصنوعی: در میان گلزار، نشانه‌ای از زیبایی دیده می‌شود که گویی سپری از گل بر سر کشیده است. در این فضا، قوس رنگین گل‌ها به نظر می‌رسد که مانند تیری در کمان، موزون و هدف‌دار است.

هوش مصنوعی: هر لحظه صدای آب و پرنده‌ها شنیده می‌شود که دعوت به ورود به بوستان می‌کنند برای کسانی که عشق و شوق به زیبایی‌های طبیعت دارند.

هوش مصنوعی: در گذشته مردان بزرگی مانند فریدون و جمشید از شادی و زیبایی‌های مختلف برخوردار بودند، اما حالا این باغبان است که از این نعمت‌ها بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: زمانی آسمان زیبایی که پنهان کرده بود را به نمایش گذاشت، مانند غنچه‌ای که از ماندن در پنهان خسته شده و می‌خواهد خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: تو به زیبایی و شکوه جهان را زینت می‌بخشی و در فصل گل، به کمال و زیبایی می‌رسید. هنر و تدبیر یک فرمانروای دانا و کاردان، تمامی ویژگی‌های خوب را در خود دارد.

هوش مصنوعی: چه خوشبخت و خوش شانسی که آسمان تو را به عنوان پادشاهی با عظمت برگزیده است، زیرا هر برتری که بر تو داشته باشد، خود نشان دهنده‌ی مقام والای توست.

هوش مصنوعی: فرید عصر جعفر بیک، شخصیتی منحصر به فرد است که در زمینه خلق و آفرینش، بر همه افراد زمان خود برتری دارد.

هوش مصنوعی: عظمت و بزرگی او باعث می‌شود که زمین و خاک را مانند گردبادی بگرداند و از روی اراده و همت خود، به آسمان‌ها برساند.

هوش مصنوعی: سنگی که به درگاه او قرار دارد، به خاطر جلال و عظمت او بند نمی‌شود و هر چیزی که ارزشمند است، در نزد او پیدا می‌شود. هر فیض و برکتی که در کنده فیروزه‌ای موجود است، در آنجا حاضر است.

هوش مصنوعی: این به این موضوع اشاره دارد که به دلیل عدالت، در سرزمین پادشاهی سلیمان، مقام و شکوهی مانند مسند نوشیروان وجود دارد. به عبارتی، وجود چنین عزت و اقتداری در این سرزمین نشانه‌ای از عدالت و نظم اجتماعی است.

هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که به خاطر صداقت و صداقت خود، کسانی که در موقعیت‌های خوب و خوش‌شانس قرار می‌گیرند، مانند پرندگان شکاری بزرگ و توانمند، در بین افراد برجسته و با فضیلت نیز جای دارند و هم‌نشین آن‌ها می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای سردار دارای عدالت و اندیشه‌ی روشن، که قلبت پاک و بی‌هوده است و ویژگی‌هایت همچون دریا، بی‌پایان و پُر تلاطم است.

هوش مصنوعی: زمانه از خوبی‌ها و ویژگی‌های تو سخن نمی‌گوید، زیرا همه با این خصائل آشنا هستند و نیازی به توضیح بیشتر نیست.

هوش مصنوعی: تو شایسته‌ی ستایش از سوی همه‌ی مردم جهان هستی، زیرا که تو هر فضیلتی را داری که هر کس در این دنیا دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که دانش خوبی دارد، تو را فردی ممتاز می‌داند، اما کسی که خودش فقط دانش کمی دارد، تو را به چشم پایین‌تر از خود می‌بیند.

هوش مصنوعی: فرشته‌ها به شکل انسان نیستند، اما بی‌شک، مقام و شأن تو بالاتر از آن است که دیگران تصور می‌کنند.

هوش مصنوعی: ای خدا، زمانی فرارسیده است که دوری از تو باعث شده فراغت از علم و بصیرت، سختی و ناراحتی برای جسم و روح به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: او همیشه در مقام خود ثابت و آرام است، اما همیشه به یاد خاک پای تو اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخص نه به دنبال یافتن راه حلی برای مشکلات خود است و نه برای بیان رازهایش به کسی که با او همدردی دارد. او به نوعی به حال خودش راضی است و نیازی به گفت‌و‌گو یا در میان گذاشتن احساساتش با دیگران ندارد.

هوش مصنوعی: نه می‌توان فقیران را پیدا کرد که در آراستگی و خوش‌نشینی باشند، نه در میان کسانی که مقام و منصب دارند، جایی دارد.

هوش مصنوعی: گاهی در فقر و تنگدستی، تصمیم می‌گیرم که به سفر روم بروم، اما گهگاه نگران این هستم که نتوانم آن سفر را انجام دهم و آرزوی سفر به هند در سرم می‌چرخد.

هوش مصنوعی: شخصی که در حال حاضر در مسیر بهبود و پیشرفت است، متوجه نیست که چگونه باید به وضعیت خود بپردازد و چه احساسی باید داشته باشد.

هوش مصنوعی: با وجود دردها و غم‌های بسیار، باز هم دل شاد است، زیرا یاد و نقش محبت تو در عمق جان و روحش حک شده است.

هوش مصنوعی: این دولت به ما فرصتی می‌دهد که بتوانیم دردهای زیادی را جبران کنیم و گاهی به مقام و جایگاهی برسیم که در آستان بندگی و خدمت قرار بگیریم.

هوش مصنوعی: خداوندا، از گل‌ها و گیاهان زیبا تا زمانی که نشانه‌ای از آن‌ها باشد، می‌خواهم که بهار در این جهان باقی بماند و به نمایش درآید.

هوش مصنوعی: چمن زیبای باغی که خوشبختی می‌آورد، همیشه در بهار است و نعمت‌ها و خوشحالی‌های تو را از ترس فصل خزان دور نگه می‌دارد.