هوش مصنوعی: باغی که زیبا و دلنواز است، هر گوشه‌اش با گل‌ها و گیاهان خوشبو، مثل سنبل و ریحان زینت یافته است.

هوش مصنوعی: باغی که اکنون با زیبایی‌اش خود را نشان می‌دهد، آن‌قدر دلرباست که اگر کسی نتواند از دیدن آن لذت ببرد، چه امکان دارد که چنین چیزی ممکن باشد؟

هوش مصنوعی: به صدای خوش و دلنشین پرنده گوش کن و نگو که چرا گل، لباسش پاره است.

هوش مصنوعی: اگر از شوق به حال و هوای دلنشین مرغ خوش‌صوت گوش نسپارد، چه کاری می‌تواند کرد که چاک گریبانش را بگشاید؟

هوش مصنوعی: نگاه کن به زیبایی گل، و در بین بلبل و جوی، دیگر نپرس چرا این آب روان این همه شور و هیجان دارد.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است این همه هیاهو و سر و صدا از سنگ باشد؟ در حالی که یک معشوق فقط با نگاه خود اینقدر شگفتی و جنب و جوش ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: با خط امواج، از آب‌های روان نگو که مانند لوحی برای یادگیری است و چمن هم مثل مدرسه‌ای برای تعلیم و تربیت دارد.

هوش مصنوعی: در هر طرف به آن صفحه نرم و لطیف که شبیه به سبزه است، تمایل دارد و مانند بچه‌ها می‌خواهد که به آنچه یاد گرفته، ادامه دهد.

هوش مصنوعی: امروز زمان مناسبی برای حرکت به سوی صحرا نیست، چرا که صحرا امروز همشکل با بهشت است.

هوش مصنوعی: از گل‌های خوشبو بیاموز که هر چه از دل زمین خارج می‌شود، به سوی بیابان می‌رود.

هوش مصنوعی: بلبل خسته که در تنگنا و درد است، به خاطر قدرت و شکوه منقار طبیبانی را که به او امید دارند، به تردید وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: این بیت می‌گوید که کسی یا چیزی را که به ظاهر زیبا و دلنشین است، در واقع ممکن است خطرناک و زهرآلود باشد. در واقع، مانند خارهایی که در کنار گل‌ها رشد می‌کنند و ممکن است آسیب برسانند، برخی از چیزها یا افراد زیبا نیز در خود ویژگی‌های منفی و آسیب‌رسانی دارند.

هوش مصنوعی: این صحنه‌ ای، روز قیامت است و نه بهار، که گل نرگس از خاک سر برآورده و با دیدی حیران، بدن برهنه‌ اش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در این فصل بهار، گلی که در باغ بهشت روییده، نشان از زندگی و سرزندگی دارد. کسی که قلبی زنده و پر از ایمان دارد، در حقیقت زنده‌تر از کسانی است که ظاهراً زنده‌اند اما ایمان و معرفت ندارند.

هوش مصنوعی: گلی که از دل یک جای تنگ و کوچک بیرون آمده، حالا دوست دارد زیبایی‌های باغ را تماشا کند.

هوش مصنوعی: هر کس که در بهار طبعی خوش و دل‌نشین دارد، در این فصل از خانه‌اش بیرون می‌آید و به سراغ گلزار می‌رود.

هوش مصنوعی: به بهار خوش بگذران و از زیبایی‌های آن لذت ببر، ای کسی که دلت هنوز تحت تأثیر غم‌های پاییزی است.

هوش مصنوعی: به دنبال هر غمی، شادی‌ای هست که باید منتظرش باشی و نگو که اگر آسمان چیزی ندارد، پس چرا آن را هم نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: جدول آبی که به خاطر امواج حباب‌هایی درست کرده، مانند توری است که درهای درخشانی دارد.

هوش مصنوعی: دنیا به مانند ابزاری است که برای خلق زیبایی‌ها به کار می‌رود، مانند سبزه‌ای که در اثر باران صبحگاهی جلوه‌ای زیبا پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: بیشتر مکان‌ها بر این باورند که با تحریک هوا، آب در دور و بر شهر باعث رشد و گسترش گل و سبزه می‌شود و این موضوع به شکل گسترده‌ای مطرح شده است.

هوش مصنوعی: برای مقابله با همین فتنه، صف‌به‌صف بیدهای ایستاده‌اند که در دستانشان خنجرهای بران دارند.

هوش مصنوعی: گلابی را روی لاله می‌گذارد و از دل کوه، هر سنگ زیبایی که در دل خود دارد، بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: چرا در این زمان که فرصت و زیبایی نمایان می‌شود، خودت را محدود می‌کنی؟ وقت ظهور است و نباید چیزی را پنهان کنی.

هوش مصنوعی: گُل‌زار سرسبز، خوشبو و زنده، هر دانه‌ای که از باران سیراب می‌شود را به سمت سبزه و غنچه نثار می‌کند.

هوش مصنوعی: سبزه مانند کودکی است که به محبت و مراقبت نیاز دارد و برای رشد و پرورش خود، همانند مادر که به شیر خود فرزند را تغذیه می‌کند، به یک منبع نیرومند و مغذی نیاز دارد.

هوش مصنوعی: سبزه و زراعت باغ به دست آمده، اما این آموزش و یادگیری در نظام، از نوشتار آصف در دورانش نمایان است.

هوش مصنوعی: آصفی که از قلمش نشأت می‌گیرد، مانند سبزه‌ای در چمن است که هر چیزی از نظم و ترتیب سلطنت سلیمان را در خود دارد.

هوش مصنوعی: چمن به زیبایی کشورهای مختلف تزیین شده است و این نور مانند گل، ناشی از پاکی و بی‌آلایشی فرهنگی است.

هوش مصنوعی: روز به ما می‌دهد و غبار را از در خود می‌گیرد، آسمان هم به همین شکل عمل می‌کند که نشان‌دهنده‌ی وجود اندازه و مقیاسی در این جهان است.

هوش مصنوعی: هر کسی که طرز رفتار و زیبایی او را ببیند، می‌گوید این باغ چه خوش بویی و چه آرامشی دارد.

هوش مصنوعی: او که روحی بزرگ و بخشنده دارد، مانند ابر رحمت در دنیا پخش می‌شود و بر دیگران مهر و محبت می‌تابد.

هوش مصنوعی: از ابتدا، نیکویی و نعمت‌های او کم نبوده و هیچ چیز از فیض و فضلش کم نشده است؛ او به همه کمک می‌کند و احسانش شامل حال همه می‌شود.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که فقط از نیکی و لطف ارباب انتظار نداشته باش، زیرا درواقع مهربانی و رحمت الهی تأثیر بیشتری دارد و باید آن را در نظر بگیری.

هوش مصنوعی: در عوض کارهای ناپسند، همواره تاثیر رحمت او وجود دارد و مقام بخشش را شامل می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از بخشش او محروم نیست، انگار او کلیدی دارد که درب محرومیت را بسته است.

هوش مصنوعی: سرنوشت و شانس انسان آماده و در انتظار است تا ببیند چه دستوری دارد و چه پیشامدی در راه است.

هوش مصنوعی: خط او همانند ابری در بهار است که وقتی از جایی عبور می‌کند، هیچ نشانه‌ای از خود به جا نمی‌گذارد، اما برکات و نعمت‌های بسیاری به همراه دارد.

هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید که هنر و استعداد او مانند درختی است که هر بار که حرکت می‌کند، سود و ثمرات زیادی به همراه دارد و این بهره‌مندی هیچ‌گاه تمام نمی‌شود و همواره ادامه دارد.

هوش مصنوعی: بهار تازه، گل‌های مختلفی از هنرهای جعفر بیک را نمایان می‌کند، که او دارای کمال شرافت و مقام بالایی در عرفان است.

هوش مصنوعی: مرده به وسیله اثر خطی که دارد، به حیات می‌رسد. تاریکی اثر این خط سرشار از زندگی و جوهر حیاتی است که دارد.

هوش مصنوعی: هیچ تردیدی وجود ندارد که زیبایی نوشته‌های او، لطف و بخشش خاصی دارد. هر کس که امروز در دنیا زندگی می‌کند و جان دارد، از این زیبایی بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: شما در جایگاه بلندی قرار دارید، جایی که حتی در شرایطی که به گنجایش اندک یک بنده معمولی اجازه داده می‌شود، مقام و مرتبه‌ای همچون سیاره زحل را دارید.

هوش مصنوعی: اگر یار ما دور باشد و به گذشته‌ها بازنگردد، پس انسان با چنین مقام و جایگاهی در آسمان و زمین چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر پادشاه ما به دیگر پادشاهان طعنه بزند، از چه چیزی می‌تواند گله کند وقتی که موجودی مانند تو در قالب انسان وجود دارد؟

هوش مصنوعی: ای آسمان، ارزش و مقام سرزمین خود را بشناس و به فکر خوبی باش، زیرا تدبیر و اندیشه تو توانایی درمان همه دردها را دارد.

هوش مصنوعی: همه از وصال خوشحال هستند، اما چه چیزی باعث شده که فضولی اینقدر در رنج هجران باشد؟

هوش مصنوعی: همه به لطف و نعمت تو امیدوار و خوشحال هستند، اما او چرا حالش بد و روزگارش پریشان است؟

هوش مصنوعی: در هر جایی از عالم، با تدبیر و عدل تو ساخته شده، ولی چرا حال دل من خراب و ویران است؟

هوش مصنوعی: با اینکه شب‌ها به دور از تو با چشمان زیادی به آسمان نگاه می‌کنم و می‌بینم که چقدر در حال گریه است، در درونم حس ناامیدی و سردرگمی وجود دارد.

هوش مصنوعی: اما خوشحال است به خاطر اینکه در سایه‌ی تو قرار دارد و نامه‌اش به ملک تو اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند که دردها بر دل او زیاد شود، اما او با لطف‌های تو امیدش دو برابر می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمم به توست و هر دورانی را که زمان بر ما می‌گذارد، به تدریج می‌پذیرم.

هوش مصنوعی: اعتماد تو بیشتر خواهد شد و هر چیزی که از دور به تو نزدیک می‌شود و نقصی دارد، خود را نشان نخواهد داد.