هوش مصنوعی: این چهار رباعی اثر شه تاجور است و حاصل کار دیوان قضا و قدر می‌باشد.

هوش مصنوعی: هنگامی که چیزی را بنویسی، آن باعث تحقق آرزوها و خواسته‌های تو می‌شود و زمانی که شعر بگویی، همچون نغمه‌ای دل‌انگیز و جذاب است که هوش و فکر دیگران را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: امروز بر روی اسب سریع سوار شدم تا به دنبال شکار به جنگل بروم.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که از شدت کشتار تیهوها و پرندگان در شکار، شکارچی به نوعی دچار ناراحتی و آزردگی شده است. به عبارت دیگر، او از تکرار و فراوانی این کشتار خسته و رنجیده خاطر شده است.

هوش مصنوعی: باران از آسمان مانند اشک از چشمانم می‌ریزد و حضورش در دشت باعث حسادت من می‌شود.

هوش مصنوعی: از آن مسیر که باران می‌بارد، دلیلش چیست که آنجا اشک من به شکل سیل بر می‌ریزد؟

هوش مصنوعی: من نتوانم که تو را ببینم و هیچ راهی برای دیدار تو وجود ندارد، ای ماه زیبای من.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه از درد و غم تو می‌سوزم، اما می‌گویم که هیچ‌کس به زیبایی و جذابیت تو نخواهد بود.

هوش مصنوعی: دوری تو مرا به شدت ناراحت و رنجور کرده است، بدون وجود تو زندگی برای من همچون جهنم است، در حالی که تو باید به مانند یک فرشته در کنارم باشی.

هوش مصنوعی: اگر دوباره به وصل تو دست پیدا کنم، در هر دو جهان برای من کافی است که منظورم را برسانم.