هوش مصنوعی: این شعر از شاه است، پس گوش سپار تا دل پرخشم و کینه‌ات نرم و محبت‌آمیز شود.

هوش مصنوعی: موهای خوشبو و عطری تو من را به شدت تحت تاثیر قرار داده و صبر و تحملم را از دست داده‌ام. لب‌های شیرین تو نیز کار را برای من دشوارتر کرده است.

هوش مصنوعی: شیرینی کلامت چرا از دهانت سرازیر می‌شود و نقرهٔ ناب چرا از وجودت به راه می‌افتد؟

هوش مصنوعی: اگر عارف شهر، چهره‌ی زیبای تو را ببیند، بعد از این باید در برابر تو سر به سجده بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر در آسمان به دنبال ماه باشند، می‌توان آن را در زمین نیز یافت.

هوش مصنوعی: هر که به زیبایی‌های طبیعت و جهان نگاه می‌کند، خدا را سپاس می‌گوید و به خاطر نعمت‌هایش شادمان است.

هوش مصنوعی: ای کاش نقاشان می‌توانستند ببینند که چگونه زیبایی‌های چهره‌های خود را در دل آتش از دست می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر خونم بر درگاه تو بریزد، هرگز از آستین تو دست نخواهم کشید.

هوش مصنوعی: هر دو جهان را به یک نگاه زیبا آورده‌ای؛ ستایش بر نرگسی که صبح را خلق کرده است.