ایت غزال باقرا صاحبان فن شاعری از شاهکارهای ادبیات ماست حتی من شنیدم که ادوارد براون هم یادی از این غزل کرده است
من این غزل را مخمس کرده ام که یک بند آنرا مینگارم
زین عشق پیش خلق چرا من سرافکنم
باید به فخر می بدل ساغر افکنم
تا کعبه را پرستش دیرین در افکنم
خواهم شبی نقاب ز رویت بر افکنم
خورشید کعبه ماه کلیسا کنم تو را
این مخمس همراه با مخمس برخی غزل ها معروق شعرا در (( شبنم ))چا÷ شده است

نه خورشید به کعبه رفت ونه ماه به کلیسا
زه وقتی که دیدن به آن قامت رعنا ترا

کاش این دو بیت آخرش اصلا سروده نمیشد !

ابیات آخر از حال و هوای عاشقانه ی شعر کاسته اند

در بیت 5 مصرع اول قید شده است که:
((بالای خود در آینهٔ چشم من ببین))
این مصرع به لحاظ وزن مشکل دارد
به عقیده من می بایست نوشته شود:
((بالای خود در آینهٔ چشمان من ببین))

ای زیباتر از هر نگاه آشنا ای بهترین صدا که گوید مرا بیا
با صد هزار جلوه برون آمدی که من با صد هزار دیده تماشا کنم ترا

با اشعار فوق حال کردم " یک بیت اول را من نوشتم (با عرض پوزش)

مصرع نخست بیت ششم : مستانه کاش بر حرم و دیر بگذری

آواز استاد گلپا در شور با ویولن همایون خرم در گل های تازه 23.

ای آنکه عشق رابه مرتبتی جلوگرکنی//دریاب مراکه زاروتمناکنم ترا

ای آنکه عشق رابهمرتبتی جلوگرکنی//دریاب مراکه زاروتمناکنم ترا

با سلام بر دوستان گرامی
در مورد ابات آخر این غزل زیبا، فکر میکنم هر شاعر بلکه هر انسانی شرایط خاص زمان خودش رو داره و انسان در طول زمانه که به رشد و تعالی می رسه، پس بهتر و شایسته تر اینه که روند و سیر تکاملی هر شخصیت دیده بشه و به یک نقطه از زمان و حال و احوال فرد توجه و قضاوت نکنیم.
احتدیث بسیاری از معصومین هست از جمله حضرت علی و امام باقر ع که ما را سفارش کرده اند تا به سخن گوش دهیم و نه به گوینده.
با آرزوی توفیق برای همه عزیزان

بیت هفتم...خیلی زیباست....و خیلی هنرمندانه سروده شده...هرچند کسی کمتر به آن پرداخته...
خواهم شبی نقاب ز رویت برافکنم
خورشید کعبه ماه کلیسا کنم تو را
در قرآن آمده که قطعا دین در نزد خداوند اسلام است...
و از بقیه به عنوان شریعت یاد شده....شریعت عیسی..شریعت موسی.
با تاویلی می توان گفت سرچشمه اصلی اسلامه و بقیه دین ها منعکس کننده احکام اون هستند.....کامل ترین اسلامه..
خورشید هم منبع وسرچشمه اصلیه و ماه منعکس کننده نور اونه....خورشیده که کامله....
بنا بر این هست فروغی میگه خورشید کعبه ....ماه کلیسا....

در اصل هم نماد اسلام خورشید هست...همانگونه که در معماری اسلامی اصطلاحی به نام (شمسه) داریم. به معنی طرحی از خورشید.... و در مساجد ما هم همیشه از خورشید طرح می کشیدند.
اما بعضی ها شاید خرده بگیرند که پس چرا امروزه نماد اسلام هلال ماهه...مثل پرچم بعضی از کشور های مسلمان؟
باید بگم که این رو اولین بار سلاطین عثمانی باب کردند... و اعراب هم بدون تفکر تاثیر پذیرفتند.

این رو اولین بار معلم ادبیات ما سعید الله رجایی گفت.

چهار بیت آخر قابلیت تاویل عرفانی ندارند و ارزش ادبی کمتری دارند. (به خاطر اینکه بر خلاف بیت های قبلی چندلایه ای نیستند)

شادروان استاد ذبیحی تمام دستگاه بیات ترک رو با این غزل خوندن . واقعا انسان رو از زمین جدا میکنه .

ابیات ابتدایی تشابه زیادی با این فراز از دعای عرفه دارد:
ایکون لغیرک من الظهور ما لیس لک حتی یکون هو المظهر لک متی غبت حتی تحتاج الی دلیل یدلّ علیک عمیت عین لا تراک
آیا برای غیر تو ظهوری هست که برای تو نباشد تا آن غیر بخواهد مظهر تو باشد؟ چه وقت غایب بوده‌ای تا به دلیلی احتیاج باشد که بر تو دلالت کند؟

من یاد این افتادم که
ارنی کسی بگوید که تو را ندیده باشد تو که با منی همیشه چه تری چه لن ترانی
هرچی از بیت های اول فاصله میگیریم شعر ضعیف تر میشه

در بیت چهارم به نظر می آید اینگونه صحیح تر باشد
چشمت به یک مجاهده آیینه‌ساز شد
تا من به صد مشاهده شیدا کنم تو را
چرا که در ابیات پیشین ضمیر مصرع نخست دوم شخص بوده‌ است و در مصرع دوم با آمدن «تا» به مقصود شاعر پرداخته می شود.
همچنین درست تر این است که معشوق به یک مجاهده و غمزه ای کارساز و آیینه ساز شود و عاشق نه با یک بلکه با صد مشاهده معشوق را خرسند و شیدا سازد. چرا که کدام معشوق است که با یک مشاهده شیدا شود. شیدایی یک نظر از آن عاشق است.

با سلام و خسته نباشید!
این شعر زیبای فروغی را خوانندگان افغان شادروان احمد ظاهر، خانم پرستو و حیدر سلیم خوانده اند.
با احترام
حفیظ احمدی از افغانستان

پیوند به وبگاه بیرونی
این اجرای سیدجواد ذبیحی در آوازها موجود نیست و نتوانستم اضافه کنم. (با اجرای دیگر ایشان که موجود است فرق دارد)

درود جناب ادهم، البته گمان می کنم ایراد در خوانش شما باشد؛ همزه ی آینه "ی" تلفظ شده و مصرع اینطور خوانده می شود:
"بالای خود در آینه ی چشم من ببین که از لحاظ وزنی هیچ ایرادی ندارد

به خاطر دو بیت نمی توان از کل این غزل گذشت، حتی اگر هم تنها فروغی را یک شاعر مداح دید باز هم شرف دارد بر کسانی مثل قاآنی که هر کس و ناکسی را مدح می کردند ( از رفتار و برخورد امیر کبیر با وی می توان موضوع را به وضوح مشاهده کرد) برای فروغی ممدوح یکی است آن هم خود شخص شاه. شاید دوری از قصاید بلند و پرداختن به شیوه غزل های روان هم تاثیر گذاری شگرفی بر ماندگاری و دوستداری اشعار فروغی داشته ، در حدی که فروغی بسطامی را فخر سبک بازگشت می نامند. 

فروغی در شرایطی این شعر رو سرود که نزد ناصرالدین شاه بود و ناصر یک بیت از این شعر رو میگه و فروغی ادامه اش رو بداهه میگه ، گرچه این شعر اینقدر زیباست که از شاه قجری گذر کرده ولی دو بیت پایانی یادی از شاه کرده که باید میکرد .

این شعر با آواز پادشاه احساس حضرت گلپای نازنین در برنامه گلهای تازه ۳۲ بی نظیر هسته،،دوستان حتما گوش کنید...

با سلام ، بانو هایده به زیبایی این شعر را خوانده واقعا عالیست