هوش مصنوعی: کسی که در درونش نگاهی به مصلحت و خیر دارد، جز چهره تو چیزی نمی‌بیند، زیرا می‌داند که در این لحظه، همان چهره تو بهترین و مناسب‌ترین گزینه است.

هوش مصنوعی: من داستان‌های تو را فراموش نمی‌کنم و از گفتن آن‌ها دست نمی‌کشم، چرا که حکایت عشق فرهاد و شیرین همیشه جذاب و دلنشین است.

هوش مصنوعی: در دل عاشقان بی‌رحم، با تنگدلی تنها چیزی که به یاد می‌آید، مهربانی توست که مانند شکر در دهان شیرین است.

هوش مصنوعی: از کسانی که می‌نوشند و جام‌هایشان خالی است، نگاهی نکن که الان خوشی و لذت تو در جامی طلایی است.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ات به واسطهٔ گرمای عشق و احساساتت مانند عرق می‌درخشد، دیگران گمان می‌کنند که تو شبیه به زیبایی ماه و ستاره‌ها هستی.

هوش مصنوعی: شب گذشته کجا بوده‌ای که چشمانت هنوز از خواب و مستی شراب شب گذشته پر است؟

هوش مصنوعی: در نیمه شب، اشک‌های من چهره‌ی زردم را به رنگ سرخ درآورده است. بیا و ببین که عشق تو باعث شده کار من چگونه به رنگ و جلوه‌ی دیگری تبدیل شود.

هوش مصنوعی: مسافر نمی‌تواند از نزدیک تو دور شود؛ چرا که زلفی که به آن گرفتار شده، او را به خود می‌کشد و نمی‌گذارد برود.

هوش مصنوعی: آسمان اوج خود را به خاطر ظلم و ستم بر سر کسانی که تو را دوست دارند، می‌گذارد. تا کی این وضعیت ادامه خواهد داشت؟ هرکس که به تو محبت می‌کند، درگیر دشمنی و کینه می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هیچ مبلغی نمی‌تواند ارزش خون یک شهید را جبران کند، زیرا یادگاری‌هایی که از او باقی مانده به قدری گرانبها و دلنشین است که هیچ چیزی نمی‌تواند آن را پر کند. خون شهید گواهی است بر فداکاری و ایثار او و این احساسات عمیق‌تر از هر گونه پول و جنبه مادی هستند.

هوش مصنوعی: وقتی صبح را می‌بینم و چهره تو را نگاه می‌کنم، به نظرم می‌رسد که صبحی است که در آن سلطنت شاه ناصرالدین برقرار است.

هوش مصنوعی: سلطانی که دعاهایش به سوی زیان برود، لب‌های فرشته رحمت به ذکر "آمین" است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که با امید اینکه شخصی شایسته‌ی سوار کردن اسب سلطنتی و چابک شود، همیشه در مسند و مقام خود باقی می‌ماند. استقامت و تلاش برای رسیدن به مقام و منزلت بالاتر، همچنان او را در موقعیت خود نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: بوی خوشی از شعر او به مشکی بودن می‌ماند، مگر اینکه هم‌سخن او همان غزال مشکی باشد.