هوش مصنوعی: ای ساقی خوش‌خبر، تا وقتی که ساغر به دست است، پیوند تو با لذت و شادی برقرار است و زیبایی چشمان تو باعث می‌شود که همچون هفت ستاره در آسمان بچرخند و درخشش داشته باشند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به محبوب خود نزدیک باشد و او را تشنه دل بنامد، نباید او را به جایی دعوت کند که فقط به ظاهر لبخند بر لب دارد، زیرا این تشنه، آرزوی جان و روح آن محبوب را در سر دارد.

هوش مصنوعی: شخص عارف و عاشق، با دلی پر درد و تشنه‌ لب، به دنبال محبوب خود است؛ در حالی که واعظی که دیدگاه محدودی دارد، تنها به دنبال آب حیات و نعمت‌های ظاهری می‌باشد.

هوش مصنوعی: برخیز و به دنبال جام جمشید برو، به سمت چمن خوشحال ببین که دامن صحرا از نم باران کرم، مرطوب‌تر است.

هوش مصنوعی: زمانی که نسیم خوش بهاری می‌وزد و شراب لذت‌بخش به دست می‌آید، اگر تو هم نیکوئی کنی، این moment بهتربن خواهد بود.

هوش مصنوعی: سخن دیوانه‌واران از رحمت خداوند ناشی می‌شود، در حالی که ذکر متوسلان از خشم و قهر داور به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: شاهدان و عاشقان عشق و محبت به رحمت و لطف الهی متصل هستند، در حالی که دغدغه‌های زاهدان و افراد پرهیزگار به مسائل دیگری مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: حلقهٔ بزرگان حالا به جمع دوستانی تبدیل شده که در آن شادی و سرور برقرار است. این مجلس پر از گفتگو و بحث‌های زنده است و نشاط بیشتری را به جمع می‌آورد.

هوش مصنوعی: خضر از حال تشنه بودن کسی خبر ندارد، چرا که لذت تشنگی مختص اسکندر است.

هوش مصنوعی: دل خسرو را به شدت شکست و جگر آن کوه‌کن هم دچار آسیب شد، زیرا در میان تمام کسانی که توانایی دارند، عشق تو از همه قوی‌تر است.

هوش مصنوعی: هر فردی که بر روی خود را به سمت قبله‌ای خاص قرار می‌دهد، به حقیقتی دست پیدا می‌کند که نخبگان و اهل نظر آن را می‌شناسند و آن حقیقت به عنوان اصل و مرکز زیبایی و حقیقت شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: داور خوبی، ناصرالدین شاه را برگزید که در میان همه شاهان، برتری در عدالت و انصاف دارد.

هوش مصنوعی: درختی که با سخاوت و بخشندگی رشد کرده است، مانند یک دریای طوفانی و پرهیجان می‌باشد که ثروت و زر و سیم را به راحتی آزاد می‌کند و در اختیار دیگران قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: سایهٔ محبت و نیروی پادشاه باعث شده است که نظم و زیبایی شعر به درخشش و نور برسد و این زیبایی مانند زینتی برای هر دفتر شعری است.