هوش مصنوعی: من هیچ کس دیگری را به عنوان دوست و یار نمی‌گیرم، واقعاً هدفم این است که جز تو یاری نداشته باشم.

هوش مصنوعی: ای کسی که زلفت مانند قمر است، چقدر جالب و مرموزی! تو در شب مانند یک فرمانروا به نظر می‌رسی و شگفت‌انگیز هستی.

هوش مصنوعی: دیشب به نسیم صبح گفتم که بوی تو را به همه عطاری‌ها برساند و دل‌ها را پر از محبت کند.

هوش مصنوعی: اگر تو رشتهٔ گیسویت را به باد بدهی، حتی مشک تاتاری هم به آتش خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: از موهای سیاه او هر نوع خیال و آرزویی شکل می‌گیرد و همچنین از چهره‌ی زیبا و دل‌انگیز او، هر کسی می‌تواند سودای عشق و زیبایی را در سر بپروراند.

هوش مصنوعی: از خط موهای تو، درمان هر زخمی پیدا می‌شود و از لبان شیرین‌ات، نوشیدنی برای هر بیماری به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: تو در خواب خوشی و من تمام شب بیدارم تا مبادا بیداری تو را از خواب دور کند.

هوش مصنوعی: من چه نیازی به دردسرهای تو دارم، در حالی که خودم از زندگی و سختی‌های آن به شدت رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: ما همه در حال مستی هستیم و در این جمع دوستانه، هیچ‌کس از حال ما باخبر نیست که چقدر هشیاریم.

هوش مصنوعی: عارف کسی است که فقط به دوست می‌نگرد و هیچ چیز دیگری را نمی‌بیند. عاشق نیز کسی است که جز عشق، هیچ کار دیگری نمی‌شناسد و به آن توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: از نگاه خالص و روشن، درخششی نمایان است که تنها از نور بزرگ‌ترین و بهترین یاری می‌سازد.