هوش مصنوعی: اشک‌هایم را در هر جاده می‌ریزم تا مبادا خاکی به دامن تو بچسبد.

هوش مصنوعی: موهای تو از هر حلقه‌ای اسیری می‌سازد و چشمانت از هر گوشه‌ای طعمه‌ای به دام می‌اندازد.

هوش مصنوعی: برای بی‌قراری عاشقان، آهی از دل برمی‌آید، اگر زلف تو اجازه ندهد که لحظه‌ای آرامش پیدا کنند.

هوش مصنوعی: اگر عشق به ما اجازه دهد، اختیار و آزادی عمل در دستان ما خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر چشمان تو به من توجه نکند، اصلاً نمی‌توانم هیچ کاری انجام دهم.

هوش مصنوعی: رنجی که از عشق تو می‌برم، برای من به نوعی آسایش است و درد هر کسی را می‌توان با زخم تیغ تو التیام بخشید.

هوش مصنوعی: عزیزم از کنارم رفته و به خاطر او، اشک‌هایم بی‌وقفه از هر طرف سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: می‌خواهم جایی پنهان شوم از نظر دیگران تا بتوانم با خیال راحت و به اندازه‌ای که می‌خواهم، گریه کنم و آرزوهای دلم را برآورده سازم.

هوش مصنوعی: برای آنکه مشکل و سختی‌هایم برطرف شود، به عشق و زیبایی یک موی مجعد دل بسته‌ام.