هوش مصنوعی: اگر تو با من دوستی و نزدیکی داشتی، هر تار موی من برای تو ارزش و هنری خاص داشت.

هوش مصنوعی: اگر از حقیقت آگاهی داشتی، می‌توانستی ببینی که وجود تو به حقیقت خودنمایی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تو هم دلشکسته و غمگین بودی مانند من، در دریای غم فرو می‌رفتی.

هوش مصنوعی: اگر از جهان و همه چیز آن صرف‌نظر می‌کردم، و فقط به خودم توجه می‌کردم، تو می‌توانستی با یک نگاه به من، همه چیز را دگرگون کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو هم نگاهی به من می‌انداختی مانند آفتابی که به ماه می‌نگرد، حسرتی در دل داشتی.

هوش مصنوعی: من هیچ غمی از روز قیامت نداشتم؛ اگر شبی از غم تو آرامشی می‌یافتم.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و درخشندگی‌ات، تو را مانند ماه آسمان توصیف کردم، و اگر لب‌هایت نیز به شیرینی شکر بود، زیبایی‌ات دوچندان می‌شد.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات هم مانند قمری زیبا بود، می‌گفتم که قامت تو همچون سرو در چمن است.

هوش مصنوعی: حسرت و افسوس من را کشت، چون تو تنها یک بار به بالینم سر زدی.

هوش مصنوعی: اگر در دل آن ماه، احساسی وجود داشت، نشانه‌ای از روشنایی و تأثیر آن می‌توانستی ببینی.