هوش مصنوعی: هر پرنده‌ای که از آن باغ زیبای نو آگاهی دارد، هر صدایی که سر دهد، تأثیر زیادی خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: ما از خوش‌شانسی خود شاد هستیم زیرا چهره‌ای زیبا و خوش‌اقبال در کنار ما قرار دارد.

هوش مصنوعی: ما خسته و ناامید هستیم، در حالی که تو در شادی و خوشی به سر می‌بری. در عین حال، ما به خاطر زهر زندگی‌مان ضربه خورده‌ایم، ولی تو در لذت شیرینی‌ها غرقی.

هوش مصنوعی: اگر از محبت ما دوری می‌کنی، جای تعجبی ندارد؛ چون ما خود را تیره و تو را مانند ماه روشن می‌بینیم.

هوش مصنوعی: در انتها، دل من به شدت آرزوی لعل تو را دارد و به حالتی از درد و اندوه دچار شده است. باید فریاد زد که تو خود مایه و محور این درد و رنج من هستی.

هوش مصنوعی: شوری که از لب شیرین تو به دل من نشسته، از این چشمه در چشمانم پیداست.

هوش مصنوعی: شاید اگر به خاطر عشق، معروف و مشهور شهرم، چون در دور و برم به زیبایی سمرقند نباشد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به راحتی به تو نگاه کنم و احساس آرامش کنم، زیرا چشمان تیره و عمیق تو مانند فتنه‌ای است که از دیدن آن ترس دارم.

هوش مصنوعی: چشم‌هایت آن زلفی را که بر دوش آویخته‌ای، نمی‌شناسند و دل من از گریه در صبح و شب آرام است.

هوش مصنوعی: متأسفانه، آن درخت زیبا و بلند که به زیبایی راه می‌رود، دارای نور و ارزش زیادی است، اما تن به گذر زمان می‌دهد.