هوش مصنوعی: ای فتنه! تو که با نگاه سیاه و زیبا در دل‌ها می‌افکنی، اهل دانش و بصیرت، تیر نگاه تو را به عنوان نشانه‌ای می‌شناسند.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی کدام سال به پایان می‌رسد با خوشی و سرور، سالی که مثل چهره‌ی زیبا و روشن تو سریعاً رد می‌شود؟

هوش مصنوعی: من به آشنایی‌ات مطمئنم، ولی تو حرف‌هات را نادرست می‌دانی. از این وضعیت که من به واقعیت یقین دارم و تو در اشتباه هستی، در دل فریاد می‌زنم.

هوش مصنوعی: پس از آنکه نابود شدم، مرا به خاک بسپار، ای خونی که در روز حساب برای تو عذر می‌خواهم.

هوش مصنوعی: اگر اینگونه باشد که تو درباره عاشقان تصمیم می‌گیری، می‌ترسم که گناه تو را هیچنامه‌ای نتواند به درستی بیان کند.

هوش مصنوعی: باغ محبت من به خاطر حضور تو در بهار شکوفا شده است، زیرا عشق من به تو به خاطر خطاهایت افزایش یافته است.

هوش مصنوعی: ای خدا، چه شاهی که با یک نگاه خودش، تمام جهان را تحت تسلط و فرمان خود درآورد.

هوش مصنوعی: هر زمان که با زیبایی و ناز خود از کنار من می‌گذری، چنان است که فرشته‌ای بر خاکی که قدم گذاشته‌ای سایه می‌افکند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی تو در دیدهٔ دل نمایان بود، جان او از حضورت خارج نشد.