هوش مصنوعی: زمانی که مرگ فرا می‌رسد، بر اثر رحمت و لطفی که به من می‌شود، در کنار من قرار می‌گیرد، اما در آن لحظه حسودان به خاطر مرگ شیرین من، تلخکام و ناراحت می‌شوند.

هوش مصنوعی: او به دنبال بی‌رحمی و ظلم است، در حالی که من به عشق و وفاداری پایبندم. من مشغول فکر کردن به محبت او هستم، در حالی که او در پی انتقام است.

هوش مصنوعی: محبوب بودن و دلبری کردن، ویژگی‌های اوست و کشتن عاشقان، قانونی است که او برای خود دارد. اما من در عشق پیرو و دنباله‌رو او هستم و حسرت و غم‌خواری در دل من، نشانه‌ی وفاداری و آیین عشق من است.

هوش مصنوعی: کاش کسی که سال‌ها با او آشنا بودم، با یک خنجر به سرم بیاید تا شاید حسرتی که در دلم دارم، از بین برود.

هوش مصنوعی: دل تنگ و شاداب من با لبخند دلنشین او شیرین‌تر می‌شود و در عوض، گل‌های رخت سرخ و زیبا با اشک‌های من رنگ می‌گیرند.

هوش مصنوعی: وقتی از باغ گل، گل‌های زیبا و رنگارنگ به من می‌رسد، زخم‌های دل غمگینم تازه و شفا می‌یابند.

هوش مصنوعی: دیشب لب‌های شیرین آن معشوق را بوسیدم. حالا خواب‌ام را نمی‌توانم تعبیر کنم، چرا که شب گذشته برای من چه تعبیر خاصی دارد.

هوش مصنوعی: گفتم جدایی مانند نیش زهر می‌زند و روحم را به لب می‌رساند، او در پاسخ گفت: آسان است، اگر یک شب لب شیرین مرا ببوسی، همه چیز فراموش می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من حالت دیوانگی دارد، او خندید و گفت باید آن را با زنجیری ببندند که از موی سیاه من ساخته شده است.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌های خوبان را در نظر نمی‌دیدی، هیچ عالم و دانشمندی را نمی‌توانستی با چشم دل و بینش خود ببینی.