هوش مصنوعی: تن من که از خون ناشی از ضربه‌های قاتل رنگین شده، در واقع باری است بر دوش من که ناشی از رفتار شمشیر اوست و من باید تاوان آن را بپردازم.

هوش مصنوعی: زمانی که معشوقه‌ی زیبا و نازنینی با وقار و زیبایی از کنار می‌گذرد، فرشته‌ها به خاطر عظمت و جلال او سر خود را به زیر می‌اندازند و احترام می‌گذارند. عشق او نسبت به من مثل تیرهایی است که به قلبم فرود می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر جلوه‌ی آن ماه سبز این طور باشد، بهتر است که تمام محصوالم بسوزد.

هوش مصنوعی: سؤالی از او کردم که فتنه واقعی چیست. او پاسخ داد که این فتنه، رمزی است که در چشم‌های پر از هنر من نهفته است.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم از اینجا به آن طرف کوچه بروم در حالی که با محبت، دامن من را گرفته‌اند؟

هوش مصنوعی: چنان از دوست ناامید شده‌ام که اگر بخواهم از دل‌تنگی‌ام بگویم، قلب دشمنم از این ناله‌ها به لرزه درخواهد آمد.

هوش مصنوعی: در دل کسی که سنگین است، احساس من تأثیری ندارد. اگر نه، فریاد من می‌تواند به سختی همچون فولاد نیز نفوذ کند.

هوش مصنوعی: رنگ سیاه موها و سفیدی صورت تو، داستان شب تاریک و روز روشن مرا روشن ساخت.

هوش مصنوعی: هر روز نصیب من از تو درد دل و تیر عشق است. آه، اگر روزی معین برای من نرسد.

هوش مصنوعی: ای گل، بر روی شاخه‌ی خود به من پناه بده، چون پرنده‌ای که درخت سدره را آرزو می‌کند، من نیز آرزوی سکونت و آرامش در کنار تو را دارم.

هوش مصنوعی: من هرگز نگاه از چهره آن معشوق برنمی‌دارم، حتی اگر آسمان (سرنوشت) تصمیم به حذف من بگیرد.