هوش مصنوعی: تو به راحتی از دل امیدوار من گذشتی، و اگر اینطور روزگار من بگذرد، رسوا خواهم شد.

هوش مصنوعی: امشب در محیط شاد و خنده‌ات، گریهٔ ناخواسته‌ام بیشتر شده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم با تو رقابت کنم، چرا که تو با یک نگاه از زیبایی‌ات می‌توانی قلب‌های زیادی را بشکنی، در حالی که من فقط یک دل دارم.

هوش مصنوعی: من تمام عمرم را در روزه‌داری سپری کرده‌ام، اما تنها یک روز آرزو دارم که لب‌هایت به لب روزه‌دار من برسد.

هوش مصنوعی: دل بی‌قرار من هیچ آرامشی ندارد، حتی اگر در زلف بی‌قرارت قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: کشتی من را به سر منزل نرساندی و تا سر خاک من نیامدی، افسوس بر بدبختی من که در کنار مزارم کسی نیست.

هوش مصنوعی: می‌گویند از آن نگاه پنهانی چه چیزی را دیده‌ای؟ آنچه من دیده‌ام، از حال و روز خودم است که مثل خاک و زار است.

هوش مصنوعی: آدم خوش‌شانسی نیستم، چون چشمانم به خاطر گریه‌ای که هرگز برایم پیش نیامد، سفید شد.

هوش مصنوعی: روز و شبی که به خاطر آن انسان‌ها عذاب‌های فراوانی می‌بینند، در واقع روز قیامت و شبی است که من در انتظار آن هستم.

هوش مصنوعی: تمام وجود او پر از زیبایی و ناز است و به گونه‌ای نگاه می‌کند که مانند شاهینی تیزپا و ماهر در شکار، دل مرا تسخیر کرده است.

هوش مصنوعی: بخشایش من از کجا آمده است که این روزگار روزی مرا در کنار خودم فراهم کرده است؟