هوش مصنوعی: تا وقتی که او لب‌هایش را می‌پرستد، ما از شراب مستی می‌نوشیم و مفتی شهر هم حسرت ما را می‌خورد.

هوش مصنوعی: ای کاش به جایی بروم که هیچ نشانی از خودم نداشته باشم و در آنجا از زیبایی معشوقم لذت ببرم؛ چرا که او در حالتی که من به دنیا وابسته‌ام، خود را نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر شب دست امیدم بر موهای او برسد، انگار به آسمان طعنه می‌زنم و به اوج می‌رسم.

هوش مصنوعی: ما تا زمانی که عشق در وجود ما جریان دارد، زنده‌ایم. حرکات و احساسات عاشقانه، دلیل زندگی و سلامت ما هستند.

هوش مصنوعی: در هر نقطه‌ای که می‌روم، به خاطر محبت تو به خاک تبدیل می‌شوم، اما روزی خواهی دید که آسمان بلند هم پایین می‌آید و به خاک من نزدیک می‌شود، تا نشانه‌ای از برتری‌ام بر پستی‌ها باشد.