هوش مصنوعی: ای آن که از من درباره‌ی چشمان گوزن‌سانم سؤال می‌کنی، من به قدری مست این می‌گساری‌ام که نمی‌توانم حرفی بزنم.

هوش مصنوعی: اگر در جمع او وارد شوم، به خوشبختی و پیروزی می‌رسم. و اگر در دام او گرفتار شوم، دلیل بر فال نیک و خوش شانسی‌ام خواهد بود.

هوش مصنوعی: ساده‌لوحی را ببین که من می‌خواهم بر سر خاکم گام بگذارد، آن کسی که به خاطر بی‌اعتنایی‌اش مرا مثل خاک زیر پا کرد.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر ندیدن او در مجلسش، با حسرت به سراغ بدبختی‌های خود می‌روند و نگاه می‌کنند که چگونه جدایی، عشق و وصل را نیز نابود کرده است.

هوش مصنوعی: شیوهٔ دل‌انگیز گل، نشان‌دهندهٔ رفتار بلبل‌ نغمه‌سرا است. زمانی که گل می‌خندد، چگونه به او می‌نگریم و زمانی که گل ناله می‌کند، چگونه ناله می‌زنیم یا نمی‌زنیم.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که گلابی از دست ساقی (و یا شراب خوشمزه) نخورم، نمی‌خواهم بنوشم، چون نمی‌خواهم تصور کنی که من به دنبال آب زلال و خنک هستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دلبسته‌ایم، ضربه‌های او ما را نمی‌افکند و به طور کلی، هیچ رویایی که ممکن نباشد، به واقعیت نمی‌پیوندد.

هوش مصنوعی: خدمت‌های گذشته‌ام را پاداش نداده‌اند و اکنون آقایی که بر او خدمت کرده‌ام، مرا از در خود رانده است. این مسئله باعث شده که احساس ناراحتی و دلتنگی فراوانی داشته باشم.

هوش مصنوعی: کیست که بتواند جوانان را از محبت من باز دارد، در حالی که من سالخورده‌ام و به مانند یک پیرمرد، همچون صید یک کودک خردسال هستم؟

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احساسی عمیق از درد و رنج است. گوینده از شخصی می‌خواهد که به زخم‌هایش مرهمی بگذارد و در عین حال از او تقاضای رحم و شفقت دارد. احساس می‌کند که پس از این تیراندازی، نیاز به توجه و همدردی دارد تا به التیام درونی‌اش کمک شود. در کل، این پیام نشان‌دهنده تلاش برای یافتن تسکین در لحظه‌های سخت زندگی است.

هوش مصنوعی: روزی به خاطر جنون و دیوانگی‌ام، لباس جانم را پاره کردم. نوری که این پری‌رو از خود نشان داد، در خیال من نمایان شد.