هوش مصنوعی: من غرق تماشای زیبایی ساقی هستم و به خطی که روی جام وجود دارد مشغولم. در جمع می‌خواران هستم و این زندگی برایم خوب و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: در ابتدا به او علاقه‌مند شدم و در نهایت از او جدا شدم. جالب اینجاست که شروع و پایان داستان من بسیار زیبا بود.

هوش مصنوعی: شب‌های جدایی را با درد دلم سپری کردم و از نبودن یار بی‌مهری شکایت می‌کنم. آه، ای کاش به آرزوی بی‌پایه‌ام دل نبسته بودم.

هوش مصنوعی: ای محبوب زیبا، از موها و چهره دلربایت جدا شو. همه قید و بندهای مرا پاره کن و تمام بت‌های وجودم را بشکن.

هوش مصنوعی: اگر مویت را افشان کنی، صبح من شب می‌شود و اگر چهره‌ات را نشان ندهی، شب من صبح می‌شود.

هوش مصنوعی: موهایت برای من نماد امید است و ابروهایت منبع آرامش.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانم راحت باشم که تو را فراموش کنم؟ و در کجا می‌توانم آرام بگیرم که در فکر تو نباشم؟

هوش مصنوعی: تا وقتی که با تو ارتباط نداشته باشم، شاخه‌ام میوه نمی‌دهد و تا زمانی که با تو در آمیختم، کامم شاد نخواهد شد.

هوش مصنوعی: در دنیای زیبایی تو، تو فرد شناخته‌شده و مشهور هستی، اما من در گوشه‌ای از تنهایی‌ام، یک بنده ناشناس و بی‌نام هستم.

هوش مصنوعی: اگر چشمان تو به من بنگرد، حتی آهوی من هم وحشی می‌شود و همزمان چرخ زندگی‌ام را به آرامش در می‌آورد.

هوش مصنوعی: من یک شعر دلنشین سروده‌ام که از چشم‌های زیبا و دلربا الهام گرفته شده و شایسته دریافت پاداش و توجه است.