هوش مصنوعی: ای کعبهٔ آرزوهایم، ای مکانی که به سوی تو در نهادم، این حال و روز مرا نپسند و اجازه نده که در این وضعیت باقی بمانم.

هوش مصنوعی: دل و جانم از ناله‌های شب به تنگ آمده و چشمانم از اشک‌های بی‌پایان خسته شده است.

هوش مصنوعی: در شب جدایی، جسم و روح من به شدت دچار عذاب شد و در دام عشق او، توان پرواز و آزادی‌ام را از دست دادم.

هوش مصنوعی: شب و روزم در آرزوی دیدن او سپری شد و در سختی‌های زیاد، ماه و سال‌ها گذشت.

هوش مصنوعی: از آن‌که زلف‌های پریشانش مرا به هم ریخته است، روزگارم به هم خورده و از تاثیر مژگانش، سرنوشتم برعکس شده است.

هوش مصنوعی: از زیبایی چهره‌اش می‌سوزم و به عشق او ادامه می‌دهم، و از زیبایی حرکاتش اشک می‌ریزم و دلم را به حال خودم می‌سوزانم.

هوش مصنوعی: در طول شب تا صبح، از شدت درد و غم یا صورت خود را نمی‌مالم یا لباس خود را به خاک نمی‌زنم.

هوش مصنوعی: اگر با چهره زیبا و دل‌فریبش یک شب تا صبح را بگذرانم، روزم خوشبخت و فال من نیکو خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر زلف و خط او را ببینی، حال و اوضاع من برایت آشکار می‌شود و حالت‌هایم نیز به نمایش گذاشته می‌شود.

هوش مصنوعی: فردا که گنهکاران برای محاسبهٔ اعمالشان حاضر می‌شوند، فقط عشق را به‌عنوان گناهی در کارنامه‌ام خواهم داشت.

هوش مصنوعی: در آن روز، من از خطر مرگ در امانم که آن کسی که با نگاهش می‌تواند جانم را بگیرد، به من امنیت می‌دهد.