هوش مصنوعی: دیشب از در میخانه بر دوشم بار کشیدند تا روز حساب، مست و سرخوش از حال و هوای دیشب باشم.

هوش مصنوعی: چشم من در چه مواردی به کار می‌آید اگر نتوانم زیبایی‌ها را به سادگی ببینم؟ و لذتم چه فایده‌ای دارد اگر از نوشیدنی خوشی بهره نبرم؟

هوش مصنوعی: در نزد پیر مغان، خاکش برای من به اندازه سرمه و زیبایی‌اش برای چشمانم ارزشمند است. همچنین، زلف‌های کج و تاب‌دار دختران می‌دانی هم به اندازه حلقه‌هایی در گوشم زیبا و دلربا است.

هوش مصنوعی: چشم‌های سیاه و جذاب تو مرا به شدت مست کرده‌اند و نوشیدنی خوشمزه‌ات هم باعث شده که از حواسم کاملاً غافل شوم.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشید درخشان هستی و من مانند ذره‌ای هستم که به نور تو نیاز دارد. خانه‌ات روشنایی‌بخش است و من بار آن خانه را به دوش دارم.

هوش مصنوعی: دلم از غم و حسرت یک جرعه آب به تپش درآمده است. مگذار که آتش درونی‌ام بی‌Controle در جوش و خروش باشد، کمی آب روی آتش بریز تا خاموش شود.

هوش مصنوعی: هرگاه که با شانه‌ای به موهایت می‌رسیدم، گاهی رازها را باز می‌کردم و گاهی هم مانند بافنده‌ای خوشبو، عطری از آن می‌فروختم.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق تو بر لبانم نشسته، سکوتی عمیق وجودم را فرا گرفته و آتش اشتیاق از سرم زبانه می‌کشد در حالی که من در خاموشی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: در دایرهٔ عشق تو پا گذاشتم و گاهی دل من آسیب دید و گاهی نیز صدایم به خروش درآمد.

هوش مصنوعی: می‌گویند که در دل خود غم عشق را پنهان کن، اما چگونه می‌توانم آتش سوزان آن را پنهان نمایم.

هوش مصنوعی: من از این شب سیاه و تاریک رهایی نمی‌یابم مگر اینکه در جستجوی نوری باشم که شبیه ماه درخشان است.