هوش مصنوعی: هر جایی که صحبت کردم و یادآوری کردم از زیبایی‌های معشوق کشمیری، مردم در غم و اندوه به سر می‌برند و خون دل می‌خوردند. این موضوع به قدری برایم سنگین و دشوار است که به گردن خود احساس مسئولیت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از ویرانیِ خود ثروت‌هایی پیدا کرده‌ام. ای کاش فردی که مرا ویران کرده است، بتواند مرا دوباره بسازد و سر و سامان دهد.

هوش مصنوعی: اگر به من آسیب نرسندی، آتش وجودم خراب‌کار می‌شود و اگر خاموشم بگذاری، شعله‌ام همه‌جا را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: از محله‌ی دیوانگی با صدای بلند می‌آیم، جایی که عشق و زیبایی تو می‌تواند زنجیرهای وابستگی‌ام را آماده کند.

هوش مصنوعی: بخت بدشانس من را ببین که حتی با وجود امید، نگاه دلربا و زیبای تو نتوانست مرا از این وضعیت رهایی بخشد. نداشته‌هایم همچنان مانع پیشرفتم هستند و نتوانستم به خواسته‌ام برسم.

هوش مصنوعی: من با حالتی ملایم و نرم، سعی می‌کنم دل سنگین تو را نرم کنم و ببینم گریه‌ام که تأثیر دارد و ناله‌ام که تأثیر ندارد، چه کار می‌تواند بکند.

هوش مصنوعی: اگر به عشق تو ادعای سوختن دل کنم، می‌توانی نشانی از سوز من را در گفتارم پیدا کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که مرا می‌کشی، نقاب را از چهره‌ام کنار بزن تا همه مردم بفهمند که من بی‌گناه هستم.

هوش مصنوعی: دیروز در تاریکی شب، نوری از زلف بلند تو به من رسید و جالب اینجاست که این نور به دیگران هم پیامی می‌دهد تا مرا در دام خود بگیرند، اما من مانند یک شکارچی هستم.