هوش مصنوعی: زمانی که در باغ تو نشسته بودم و برای زیبایی‌ات ناله می‌کردم، به قد و قامت تو نگاه می‌کردم و به آن افتخار می‌کردم.

هوش مصنوعی: من چهره زیبای تو را می‌دیدم و دل را به عشق تو می‌سپردم، در باغ تو پرسه می‌زدم و گل‌ها را می‌کندم.

هوش مصنوعی: من برای عشق تو جانم را فدای می‌کردم و تو از آن ناراحت بودی. در عوض، از ظلمی که به من می‌کردی خون دل می‌خوردم و با وجود آن، به زندگی ادامه می‌دادم و می‌خندیدم.

هوش مصنوعی: من دربارهٔ عشق تو سکوت کردم و چیزی نگفتم، اما وقتی دربارهٔ درد جدایی‌ات صحبت کردم، ناگهان با آن روبرو شدم و دیدم چه عذابی است.

هوش مصنوعی: هر کدام از موهای من به نوعی به تو امید بسته‌اند، اما با این حال، با وجود این همه امید، خیلی ناامید هستم.

هوش مصنوعی: مهرهٔ مهر تو از دل من بیرون رفت، زیرا آن‌قدر در زلف تو گره‌خورده و پیچیده‌ام که انگار مثل ماری به خود پیچیده‌ام.

هوش مصنوعی: من همیشه در فکر لذت‌بخش و شیرین صحبت‌هایت بودم، هر چه می‌گفتم و هر نکته‌ای که بررسی می‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر من از زیبایی و نیکی تو بی‌بهره باشم، چه باید بکنم؟ این برگ سبزی که در دست دارم، نشانه‌ای از عشق و محبت من است که از باغ دل چیده‌ام.

هوش مصنوعی: نتیجه‌ای که به دست آوردم هیچ نبود جز حسرت و افسوس، بر آنچه که در دل خود برای آینده کار کاشتم.

هوش مصنوعی: تو همه را بر من انتخاب کردی و من از عشق و غیرتی که دارم، هیچ کس را جز تو در این دنیا و آن دنیا انتخاب نکردم.

هوش مصنوعی: من مانند زنان بی‌پروای دیگر نشدم که تمام عمر به عشق زیباها دل ببندند.