هوش مصنوعی: ما به دنبال راهی برای میخانه و خانقاه بودیم، اما هیچ‌گاه به سوی دوست، یعنی حقیقت و عشق واقعی، نگاه نکردیم.

هوش مصنوعی: تا کی باید بار تزویر و نیرنگ را به دوش بکشیم؟ دیگر نمی‌توان این همه گناه و بار سنگین را تحمل کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که بنده به مرحله یقین و یقین قلبی رسید، ای آقا، لطفاً این اشتباه را مرتکب نشوید.

هوش مصنوعی: بیچاره آن دسته از افرادی که به خاطر آشفتگی و هیجان عشق، راه را در زندگی گم کرده‌اند و نتوانسته‌اند خطرات و مشکلات را ببینند.

هوش مصنوعی: هر کجا که آن سوار زیبا و دلربا عبور کند، نمی‌توان چشم را از او برداشت.

هوش مصنوعی: می‌دانی چرا عاشقان به شدت در رنج و عذاب هستند؟ اگر آن ناز و کرشمه را بارها و بارها ببینی.

هوش مصنوعی: از این آرزو که می‌توان با تو در بامداد خوش‌گذرانید، بر هم زدیم خواب خوش صبحگاه را.

هوش مصنوعی: دور از چهره تو، گریه کردن فرصت نمی‌دهد، زیرا از فشردگی دل نمی‌توانیم آهی از دل بکشیم.

هوش مصنوعی: در ابتدا، نگهبان درگاه تو مرا بیرون کرد، اما در نهایت تو به من که بی‌پناه بودم، پناه دادی.

هوش مصنوعی: مفسران و اهل نظر در مورد زیبایی و جذابیت تو، صبح روشنی را به عارض و زلف تو تشبیه کرده‌اند و شام تیره را به حالتی که از زیبایی‌ات نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دیگر فروغی به آفتاب نگاه نکرد تا زیبایی چهره‌ی ظل‌الله را ببیند.

هوش مصنوعی: شمس الملوک ناصر الدین شاه با شمشیری که در دست داشت، به قدری قدرتمند بود که توانست چندین سپاه را از هم جدا کند و شکست دهد.

هوش مصنوعی: این آسمان، نماد تلاش و کوشش است و خورشید، نماد عدالت و انصاف. از دل هر کسی که فریاد دادخواهی سر می‌دهد، این آسمان و خورشید صدای ناله‌اش را می‌شنوند.

هوش مصنوعی: خدایا، به حق و مقام حضرت قائم (عج)، این پادشاه را در حکومتش همواره پایدار نگه‌دار.