هوش مصنوعی: در دنیای عشق و محبت، می‌دانی چه تلاش‌هایی انجام دادم؟ پس از اینکه دل را به عشق سپردم، جانم را نیز فدای آن کردم.

هوش مصنوعی: در سرزمین عاشقانش آخرین گام را برداشتم و در جمع کشته‌شدگانش در نهایت عبور کردم.

هوش مصنوعی: انسان به طور طبیعی از سختی‌ها و مشکلات فرار می‌کند تا آسیبی نبیند، اما من به‌طور عمدی تمامی دردها و مصیبت‌ها را انتخاب کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ابتدا در جایی که بی‌قراری و آشفتگی حاکم بود، قدم گذاشتم و پس از آن، آرامش را با عشق و پیوند به زلف معشوق به دست آوردم.

هوش مصنوعی: عاشقان در روز روشن به خاطر عشق من اشک می‌ریزند، اما من هر چه در شب‌های تار گریه کردم، اثرش بر معشوقم نداشته است.

هوش مصنوعی: گفتم برای دل‌ها یک قول و قرار بده، اما او گفت این کسانی که در رنج‌اند، خودشان را بی‌قرار کرده‌اند.

هوش مصنوعی: روزی جادوی زلف او مرا درگیر خود کرد و من به خاطر بدبختی‌ام او را به مار تشبیه کردم.

هوش مصنوعی: چشم این شخص هرگز به خون مردم علاقه‌مند نبوده است. من این دل ناآگاه و بی‌خبر را آگاه کردم و هوشیار کردم.

هوش مصنوعی: هر بار که به وصف تار موی او پرداختم، با قلم خود آن را به زیباترین شکل ممکن به تصویر کشیدم و این کار برایم مثل تبدیل کردن ارزش‌های ادبی به جادوگری در کلام بود.

هوش مصنوعی: اگرچه اوضاع من بد بود و از دست او رنج می‌بردم، اما هر اعتراضی که کردم، در واقع از وضعیت زندگی‌ام ناراضی بودم.

هوش مصنوعی: با وجود تمام ناامیدی‌ها، به خودم گفتم که امیدم را از عشق او بگیرم و به او هم امیدواری ببخشم.

هوش مصنوعی: امشب بارها پای رقیبم را بوسیدم، یعنی به خاطر آن گل زیبایی که دوست دارم، خود را فدای خارها و مشکلات کردم.

هوش مصنوعی: به خاطر تمام سختی‌هایی که از آن دختربهار کشیدم، بالاخره موضوع را با پادشاه در میان گذاشتم.

هوش مصنوعی: پادشاه خوشبخت و فرخنده ناصرالدین، به قدری شایسته ستایش است که من ورق‌های کتاب را با ستایش او زینت بخشیدم.